مرحله نهائی جنگ امام علی(ع) با فرمانروای سرکش شام، معاویه بن ابی‌سفیان، در صفین-جنوب شهر رُقه- در اول صفر 37 به وقوع پیوست.
زمانی که پیروزی سپاه امیر مومنان(ع) بر معاویه آشکار گردید و مالک اشتر چندگام تا کشتن معاویه فاصله داشت، عمرو عاص، حیله‌ای اندیشید و دستور داد اوراق قرآن‌ها را بر فراز نیزه‌ها بزنند تا لشکریان امام علی(ع) را از جنگیدن با قرآن برحذر دارند.
این فریب، کارگر افتاد.
تعدادی از عناصر منافق که منتظر فرصت بودند، گروهی ساده لوح را تحریک کردند که با قرآن نجنگند و کتاب خدا را داور علی(ع) و معاویه قرار دهند.
آنان سپس برای تحمیل نظر خود، اعلام کردند اگر مالک دست از جنگ با قرآن(!) برندارد امام را خواهند کشت.
مالک، ناگزیر شد دست از جنگ بردارد و نظاره‌گر پذیرش ماجرای حکمیت شود.