عنوان : رد پيشنهاد مذاكره و سازش با دولت علم
نوع : بيانات
تاریخ شمسی : 11 ارديبهشت 1342
تاریخ قمری : 7 ذي الحجه 1382
مخاطب : نخعي ، علي "افصح المتكلمين "(1)
جلد : 1
متن :
[بسم الله الرحمن الرحيم ]
معممين دورنگ را اخيرا شناخته ايم
".. . اما معمميني را كه فرموديد دورنگ هستند، دانه دانه آنها را، از محرابي و منبري وروضه خوان و واعظهاي شهيرشان را اخيرا شناخته ايم كه مزدهاي هنگفتي هم از دولت دريافت مي كنند . . . .
تماس با رژيم شاه ، انتحار روحانيتنخواهيم داد؛ و دليلي هم محض اصلاح حاضر نمي بينيم . مگر ما چه كرده بوديم كه
مستحق قلع و قمع عليل النفسهايي امثال ايشان باشيم ؟ ما موقعي كه يقين پيدا كرديم كه
محافل لامذهب بهاييهاي يهودي الاصل ايران و امريكا اراده دارند درخواست تساوي
حقوق زن و مرد را آلت تجاوز به حريم مذهب رسمي اين مملكت قرار دهند، و دين
اسلام را كه موجب بقاي استقلال ظاهري اين ملك و ملت است ، تضعيف كنند؛ دوستانه
نامه هايي از براي اين دولت نوشتيم كه مواظب باشند. دولتهاي همسايه همواره روابطشان
نسبت به شما اينطور روشن نمي ماند، و دو دفعه امكان دارد درصدد دست درازي به اين
ملك برآيند. در صورتي كه ايمان و اعتقاد مردم به قرآن و قانون اساسي سالم مانده
باشد، در برابر اجانب به مراتب بيشتر از ارتش شما ايستادگي مي كنند؛ و دين ما و دولت
شما محافظت مي شود. و درخواست كرديم كه مجملا از زمزمه موهون نمايندگي نسوان -
كه نقض ظواهر قرآن مي باشد - دست بردارند. دفعه اول اظهار كردند كه دست
برداشته اند؛ در حالي كه يكي دو ماه بعد درك كرديم كه مي خواهند در رفراندم ، مقصود
دشمنان نواميس اسلام را به نام اصلاح قانون انتخابات تجديد كنند؛ دچار رعشه شديدي
شده ، همراه اهل بصيرت ، تبادل نظر كرديم . مابين آنها اشخاصي صلاح را خاموشي
دانسته ، و تذكر دادند: ديگر وظيفه ما انجام شده است ؛ هر گاه اعلام مخالفت كنيم
موجوديت حوزه علميه قم به مخاطره مي افتد. دقت كردم ، ديدم مطلب بعكس استنباط
طبقه احتياطكار است . تشكيل اين حوزه و حوزه هاي مشهد و كربلا و نجف و مصر -
روي هم رفته - تعليم و تعلم مباحث حلال و حرام ديانتي است ، كه به متعلم ما اجازه
نمي دهد دستگاه ، اصل آن دين را نابود كند؛ و در صورت اضمحلال اصل ، بقاي فرع ،
عموما معنا ندارد. درك خودم را - محض طلاب - بيان كردم و مصمم شدم مثل حضرت
سيدالشهدا از براي حفظ اصل دين ، با ايادي دولت ظلم مبارزه كنم ، و مادام كه مامورين
آنها از زور و ظلم و ملاعبه با احكام الهي دست برندارند، من نيز از مجاهده دست
برنمي دارم . مثل اينكه اخيرا اطلاع يافته ام وزير دادگستري اين دولت معلوم الحال ،
لايحه اي تنظيم مي كند كه مردهاي غيرمسلمان و نيز زنهاي حقوقدان ، حق قضاوت درمملكت اسلامي ايران را داشته باشند. در فكر افتادم متقابلا اعلاميه اي انتشار بدهم كه مباينت طرح او را با اسلام متذكر شوم (3) . . . نخير، فقط تبليغ بكنيد. ايام ماه محرم ، موقع مناسبي ، به جهت تبليغ است . تصميم دارم مكاتيبي براي اهل منبر و وعاظ خوزستان وشيراز و لرستان و تبريز و يزد بنويسم ؛ و متكلميني هم بفرستم ، ماه محرم مردم را مستبصرو روشن كنند. در تهران هم شما آقايان ، نكات تاريك كارهاي ظلمه را در منبرها تبليغ بفرماييد. دعاي خير ما، بدرقه راه شما خواهد بود . . . ".
پانویس :
بزرگتر