عنوان : گوشه هايي از زندگي خصوصي
نوع : مصاحبه
تاریخ شمسی : 7 دي 1357
تاریخ قمری : 27 محرم 1399
جلد : 5
متن :
سئوال : [ممكن است درباره زندگي خصوصي خود از سال 63 به بعد توضيحي بدهيد؟]
جواب : زندگي خصوصي من مثل زندگي خصوصي همه مردم عادي است . من طلبه اي هستم مثل ساير طلبه ها.
-[سالهاي عمر خود را كه دور از ايران بوديد چگونه گذرانديد؟]
-مدتي در تركيه تبعيد بودم - حدود يك سال - و بعد به نجف تبعيد شدم و چهارده سال درعراق بودم و فعلا هم آمده ام اينجا. در اين مدت علاوه بر تدريس مسائل مذهبي ، هرچند گاهي مردم را از جنايات شاه به وسيله پيام و با سخنراني آگاه مي كردم . من در اين مدت يك لحظه ساكت نبوده ام .
-[چگونه فرانسه را به عنوان محل اقامت خود برگزيديد، و چگونه اين محل "خانه " خاص را براي اقامت برگزيديد؟]
-اول قصد داشتم از راه كويت به سوريه بروم . دولت با اينكه ويزا داشتم راهم نداد و گفت احساس خطر مي كند. حتي اجازه عبور تا فرودگاه را براي خود خطرناك خواند. به همين جهت آمدم در كشوري كه اينچنين نباشد. و اگر بتوانم در كشوري اسلامي به فعاليتهاي الهي خود ادامه دهم خواهم رفت . آمدن ما به اينجا علت خاصي ندارد.
-[شرايط دولت فرانسه براي اقامت شما در اين كشور چه بود؟]
-دولت فرانسه هيچ گونه شرطي براي ماندن من نكرده است و من زير بار هيچ شرطي كه به ضرر ملت ايران باشد نمي روم . بله ، در اوايل آنان از مصاحبات من جلوگيري كردند كه آن هم رفع شد. -[برنامه روزانه زندگي شما چيست و چگونه است ؟]
-بيشتر از شانزده ساعت كار مي كنم . در اينجا نوع كارم با نجف فرق كرده است .مصاحبات ، مذاكرات و گاهي سخنراني ، خواندن گزارشاتي كه توسط عده اي تهيه مي شود، بررسي نامه ها و تلگرافاتي كه مي رسد و گاهي جواب به آنها، كار روزانه ام راتقريبا تشكيل مي دهد.
-[پيامهاي خود را چگونه به ايران مي فرستيد؟]
-فعلا توسط تلفن و اشخاص .
-[اين پيامها چگونه به دست خبرنگاران مي رسد؟]
-اوضاع ايران به صورتي است كه نه تنها نظر خبرنگاران را جلب كرده ، بلكه نظر مردم عادي را هم در همه جا جلب كرده است . چطور مي شود كه خبرنگاري مسائل ايران رادنبال كند و به اعلاميه ها دسترسي پيدا نكرده باشد! ؟
-[آيا به همه نامه هاي خود هر روز پاسخ مي دهيد؟]
-اگر لازم باشد جواب مي دهم .
-[آيا شما تماسهايي با مردم شهر نوفل لوشاتو داريد كه بدانيد در اين شهر كوچك چه مي گذرد؟]
-بعضي از آنان به اينجا آمده اند.
-[آيا فكر مي كنيد كه هرگز دوباره به ايران برگرديد؟]
-من هرگاه صلاح دانستم به ايران برمي گردم . براي من مكان مطرح نيست . آنچه مطرح است مبارزه بر ضد ظلم است . هر جا بهتر اين مبارزه صورت بگيرد آنجا خواهم بود.
پانویس :
بزرگتر