اعدام انقلابی "حسنعلی منصور" (1343ش)
حسنعلی منصور فرزند علی منصور در سال 1302 در تهران به دنیا آمد و پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، به استخدام وزارت امور خارجه درآمد.
وی طی سال‌های دهه 1320، مدارج ترقی را پیمود تا این که پس از ورود به مجلس شورای ملی و سنا در شهریور 1342 و تاسیس حزب ایران نوین، راه برای صدارت او باز شد.
حسنعلی منصور از اسفند 42 تا بهمن 43 به مدت کمتر از یک سال نخست وزیر بود.
تصویب کاپیتولاسیون، افزایش قیمت بنزین و تبعید حضرت امام خمینی(ره) به عنوان نخستین گام اجرای روش او در اداره کشور محسوب می‌شد.
در مقابل این اقدامات مغایر با عزت و استقلال کشور اسلامی، هیات‌های موتلفه اسلامی تصمیم گرفتند وی را اعدام کنند.
در ساعت 10 صبح روز اول بهمن 1343 هنگامی که حسنعلی منصور قصد پیاده شدن از اتومبیل در جلوی درب ورودی مجلس شورای ملی را داشت، هدف گلوله شهید محمد بخارایی از اعضای شاخه اجرایی هیئت مؤتلفه اسلامی قرار گرفت و چند روز بعد به هلاکت رسید.
فتوای قتل منصور از جانب آیت‌اللَّه سید محمد هادی میلانی در مشهد صادر شده بود.
می‌گویند وقتی در دادگاه از محمد بخارایی سؤال می‌کنند که با دو گلوله اول منصور زنده نمی‌ماند ولی چرا سومین گلوله را به گلوی او شلیک کردی؟ آن جوان رشید در پاسخ گفت: «حنجره‌ای که از آن به روحانیت اهانت شده، باید دریده شود.
»
انحلال شورای سلطنت(1357 ش)
انحلال شورای سلطنت، مانند فرار شاه، فصل دیگری از تاریخ فروپاشی رژیم طاغوت بود.
سید جلال الدین تهرانی رییس شورای سلطنت دو روز پس از خروج شاه از ایران به توصیه اعضای شورای سلطنت به ویژه شاپور بختیار، برای ملاقات و مذاکره با امام خمینی عازم پاریس شد.
ولی پیام امام(ره) مبنی بر غیرقانونی بودن شورای سلطنت، این ملاقات را غیرممکن ساخت.
همچنین امام(ره)، شرط ملاقات را استعفای کتبی با اعلام این نکته که شورای سلطنت غیرقانونی است، عنوان نمودند.
سیدجلال الدین تهرانی در این شرایط، در روز اول بهمن ماه 1357 استعفای خود را از ریاست و عضویت این شورا اعلام کرد و آن را غیرقانونی خواند.
با استعفای تهرانی، عمر یک هفته‌ای این شورا به پایان رسید و به دنبال آن جمع کثیری از نمایندگان مجلس نیز استعفا نمودند.