9 ربیع الاول
هلاکت هشام بن عبدالملک (125 ق)
هشام بن عبدالملک، دهمین خلیفه اموی، در شعبان سال 105 قمری پس از مرگ برادرش یزید بن عبدالملک به منصب خلافت و حکومت نایل آمد.
وی ، حاکمی جاه طلب و تنگ نظر بود و برای ارضای هواهای نفسانی خویش بسیاری از شهرها، اقوام و ملت‌ها را مورد تاخت و تاز سپاهیان جنایت کار خویش قرار داد و تعداد بی‌‌شماری از مسلمانان و غیر مسلمانان را با بهانه هایی غیر منطقی و غیر اخلاقی، از میان برد.
یعقوبی، موّرخ نامدار اهل سنّت درباره شخصیت اخلاقی و ویژگی‌‌های رفتاری وی نوشت: و کان هشام من أحزم بنی امیه و أرجلهم، و کان بخیلاً، حسوداً، فظّاً، غلیظاً، ظلوماً، شدید القسوة، بعید الرّحمة، طویل اللسان.
(1)
یعنی: هشام از افراد برجسته و از مردان نامور بنی امیه بود.
او مردی بخیل، حسود، خشن، سخت گیر، ستم گر، سنگ دل، بی‌‌رحم و دراز زبان بود.
هشام بن عبدالملک با اهل بیت)ع( و علویان آزاد مرد، کینه و دشمنی دیرینه‌ای داشت و أسباب سختی و آزار آنان را فراهم می‌‌کرد و دست حاکمان و عاملان خویش در حجاز و عراق را در اعمال فشار و سخت‌گیری آنان، باز می‌‌گذاشت.
امام پنجم شیعیان، حضرت امام محمدباقر (ع) از سوی این خلیفه نابکار، سختی‌‌ها و فشارهای زیادی را تحمل نمود و سرانجام در سال 114 قمری، به دسیسه و دستور هشام و به توسط ابراهیم بن ولید بن عبدالملک، عامل خلیفه در مدینه، به شهادت رسید.
(2)
به خاطر طولانی بودن خلافت هشام، رویدادهای فراوانی در عصر وی، به ثبت و ضبط رسید و در منابع تاریخی ذکر شد.
از جمله بیماری طاعون در میان مسلمانان شایع شد و تعداد بی‌‌شماری از مردم و حیوانات آنان را از میان برد.
(3)
به هر روی، هشام بن عبدالملک، به روایت " یعقوبی " پس از نوزده سال و هفت ماه حکومت، در روز چهارشنبه، نهم ربیع الاوّل و به روایت نویسنده " الفتوح " در ششم ربیع الاوّل و به روایت " ابن اثیر " در ششم ربیع الاخر سال 125 قمری و در 53 سالگی و به روایتی در 61 سالگی به هلاکت رسید و پس از وی، برادرزاده‌اش ولید بن یزید به خلافت نایل آمد و مأموران ولید، بی‌‌درنگ خزانه‌های حکومتی و دارایی‌‌های دربار را تصاحب کرده و از هزینه کردن مخارج کفن و دفن هشام، جلوگیری نمودند.
بدین جهت، بدن هشام بدون کفن ماند و کسی حاضر به کفن دادن وی نشد، تا این که یکی از غلامان وی ،کفنی تهیه کرد و بدنش را با آن پوشاند.
سپس بدن وی را در رصافه شام، در همان شهری که در آن به هلات رسید، به خاک سپردند.
(4)
1- تاریخ الیعقوبی، ج 2، ص 328
2- منتهی‌‌الآمال، ج2، ص 118؛ روز شمار تاریخ اسلام )ماه صفر(، ص 64
3- تاریخ الیعقوبی، ج 2، ص 328
4- تاریخ الیعقوبی، ج 2، ص 328؛ الفتوح، ج 8، ص 129 و الکامل فی التاریخ، ج 5، ص 261