1 ربیع الاول
کشته شدن مسوّر بن مخرمه در خانه خدا(64 ق)
« مسوّر بن مخرمة بن نوفل » که ازاصحاب خردسال رسول خدا)ص(محسوب می گردید، تا زمان کشته شدن عثمان بن عفان، در مدینه می‌‌زیست و آن گاه این شهر مقدس را ترک و به مکه معظمه کوچ کرد.
رابطه وی با معاویة بن ابی سفیان بسیار گرم و صمیمانه بود و از توجهات معاویه برخوردار می‌‌گردید و در ماجرای قیام " عبدالله بن زبیر" در سال 64 قمری، به این قیام پیوست و در صدد پیروزی وی برآمد.
" حصین بن نمیر " که از سوی یزید بن معاویه به مکه هجوم آورده و آن را از هرسو به محاصره خویش گرفته بود، با مقاومت سرسخت عبدالله بن زبیر و لشکریانش روبرو شد.
بدین جهت این شهر مقدس را با منجنیق‌های بزرگ از بالای " کوه ابوقیس "، سنگ باران کرد و حتی به " کعبه " نیز آسیب‌های جدّی رسانید.
مسوّر بن مخرمه که به همراه تعداد زیادی از طرفداران عبدالله بن زبیر به خانه خدا )کعبه( پناهنده شده بود، مورد اصابت یکی از آن سنگ‌های پرتاب شده قرار گرفت و به شدت زخمی و بیمار گردید و پس از پنج روز درد و رنج، در اوّل ربیع الاوّل سال 64 قمری وفات یافت.
عبدالله بن زبیر، بدن وی را غسل داد و خود بر وی نماز خواند و در " حجون " دفنش نمود.
(1)
1- الاستیعاب، ج 3، ص 1399، حدیث 2405؛ اسد الغابة، ج 4، ص 175؛ البدایة و النهایه، ج 8، ص 270