26 شوال
درگذشت محمد بن جریر طبری(310 ق)
ابو جعفر، محمد بن جریر بن یزید بن کثیر بن غالب طبری در آخر سال 224 و یا اوائل 225 قمری در طبرستان ]واقع در شمال ایران[ دیده به جهان گشود.
پس از مدتی، جهت تکمیل دانش و ارتقای علمی به عراق مهاجرت کرد و در بغداد ساکن گردید.
وی از علمای برجسته و از مجتهدان چیره دست و مفسران بزرگ و مذهب شافعی ] از مذاهب چهارگانه اهل سنت [ می باشد و کتاب های زیادی تالیف نمود.
کتاب های: "تاریخ الامم و الملوک" در زمینه تاریخ، "التفسیر الکبیر" در تفسیر قرآن، "تهذیب الآثار" از جمله تالیفات معروف اوست.
هم چنین کتابی در طرق حدیث غدیر خم، به نام "الولایه" در دو جلد ضخیم تالیف نموده است.
ابن جریر، به مسافرت و دیدار شهرها، علاقه خاصی داشت و بدین جهت غیر از شمال و شهرهای ایران و بسیاری از شهرهای عراق، به مناطق حجاز، شام و مصر نیز مسافرت نمود و بر اندوخته های علمی خویش افزود.
درباره شخصیت علمی وی، ابوبکر محمد بن اسحاق بن خزیمه گفت: ما أعلم علی ادیم الارض أعلم من محمد بن جریر.
ابن جریر، از سوی حنبلیان ]از مذاهب اربعه اهل سنت [ مورد اذیت و آزار قرار می گرفت.
سرانجام در 26 شوال سال 310 قمری در بغداد وفات یافت و در خانه اش به خاک سپرده شد.
شایان ذکر است که وی، غیر از "محمد بن جریر بن رستم طبری" است، که صاحب کتاب "دلائل الامامه" می باشد.
زیرا گرچه هر دو معروف به ابن جریر، و هر دو متولد طبرستان می باشند، ولیکن دو شخصیت جدا و دارای دو مذهب جدا ] شافعی و شیعه امامی [ هستند.
(1)
1- الأنساب (عبدالکریم سمعانی)، ج4، ص 46؛ وقایع الایام (شیخ عباس قمی)، ص 82