15 محرم الحرام
آغاز غزوه کُدر (61 ق)
به پیامبر اسلام(ص) خبر داده شد که گروهی از قبیله "غطفان" و "بنی سُلیم" در مکانی به نام "قرارة الکُدر" گرد آمده و آماده نبرد با مسلمانان گردیدند.
آن حضرت برای خاموش کردن شعله های فتنه و فساد، مسلمانان را بسیج و خود فرماندهی آنان را بر عهده گرفت و به سوی قرارة الکدر حرکت کرد.
قرارة الکدر، که غزوه کُدر از آن نام گرفت، نام آبی است در ناحیه معدن، پس از سدّ معونه، که تا مدینه منوّره هشت چاپار فاصله داشت.
پیامبر(ص) در این سفر جهادی، عبدالله بن مکتوم و به روایتی سباع بن عرفطه غفاری را جانشین خود در مدینه نمود و خود در رأس سپاهی به استعداد دویست رزمنده عازم قرارة الکدر شد.
پس از ورود پیامبر(ص) به قرارة الکدر، متوجه شد که دشمنان اسلام از ترس مسلمانان از آن جا گریخته اند، ولی نشانه های شتران و آبشخور آن ها باقی است.
پیامبر(ص)، یاران خود را به فراز کوه ها و اطراف آن منطقه برای یافتن نیروهای دشمن فرستاد، ولی سپاهیان مسلمان به کسی دست نیافتند.
تنها به شبانانی برخوردند که شتران قبایل بنی سلیم و غطفان را در آن نواحی می چرانیدند.
مسلمانان، آنان را اسیر و چهارپایانشان را به غنیمت گرفتند.
در میان شبان های اسیر، نوجوانی بود به نام "یسار" که در تقسیم غنایم جنگی، نصیب پیامبر اسلام(ص) گردید.
پیامبر(ص) پس از مدتی وی را آزاد کرد و از آن زمان به بعد، به خاطر برخورداری از مکتب رهایی بخش اسلام و درس آموزی از اخلاق و صفات ملکوتی رسول خدا(ص)، به یکی از یاران نزدیک پیامبر(ص) تبدیل شد.
به هر حال، پیامبر(ص) و مسلمانان همراه وی، بدون هیچ گونه درگیری با دشمنان، به همراه غنایم جنگی به مدینه مراجعت کردند.
(1)
1- الغمازی (واقدی)، ج1، ص 182؛ تاریخ ابن خلدون، ج1، ص 414؛ فروغ ابدیت (جعفر سبحانی)، ج1، ص 533