14 اکتبر
مرگ احمد حسن البکر (1982م)
احمد حسن البکر، رئیس‌جمهور بعث عراق، در سال 1914م در تکریت به دنیا آمد.
او پس از پایان تحصیلات، در سال 1936 وارد ارتش شد و در 1953 فعالیت سیاسی خود را هم‌زمان با طی مدارج نظامی آغاز کرد.
(تصویر؛ حسن‌البکر و صدام)
او در شمار نظامیان ارشد عراقی بود که با کنترل پایگاه‌های هوایی عراق در کودتای سال 1958، نقش مهمی در ساقط کردن حکومت پادشاهی ملک فیصل در این کشور ایفا کرد.
احمد حسن البکر در سال 1963م در کودتا علیه عبدالکریم قاسم، زمام‌دار وقت عراق نیز فعالیت داشت و در زمان حکومت عبدالسلام عارف، مدتی به نخست وزیری رسید.
احمدحسن البکر در زمان زمام‌داری عبدالرحمن عارف به معاونت ریاست جمهوری دست یافت.
ولی در سال 1968م بار دیگر علیه رئیس جمهور دست به کودتا زد و خود زمام عراق را به دست گرفت.
این کودتا که از طرف حزب بعث سازمان داده شده بود، سرآغاز حکومت حزب بعث بر این کشور بود که نزدیک به 35 سال، تا سال 2003م طول کشید و میلیون‌ها نفر را به کام مرگ کشاند.
حسن البکر پس از این کودتا، اختناق شدیدی بر عراق حاکم کرد.
در سال 1971م، روابط عراق و امریکا تیره شد و انعقاد پیمان دوستی 15 ساله عراق و شوروی سابق در سال 1972م، این تیرگی را عمیق‌تر ساخت.
طی سال‌های نیمه اول دهه 1970م، کردهای عراقی که سرگرم نبرد علیه حکومت مرکزی بودند، از سوی رژیم پهلوی مسلح می‌شدند و این امر نیز روابط دو کشور را تا مرز جنگی محدود، تیره ساخت.
این تیرگی روابط سرانجام با انعقاد قرارداد 1975 الجزایر تا حدودی کاهش یافت.
از آغاز زمام‌داری حسن البکر، معاون او صدام حسین مهار قدرت را در آن کشور در دست داشت و خود را برای تسلط کامل بر عراق آماده می‌کرد.
حسن البکر تا سال 1979م رئیس جمهور باقی ماند و در 16 ژوئیه 1979م تحت فشار صدام استعفا داد.
او در ماه‌های آخر حکومت خود، کاملاً محصور بود.
در آن زمان، حسن البکر خواستار شناسایی انقلاب اسلامی ایران و هم‌زیستی مسالمت آمیز با جمهوری اسلامی شد.
اما با مخالفت جناح صدام در کادر رهبری حزب بعث مواجه شد.
وی در چهارم اکتبر 1982م در 68 سالگی در انزوا، درگذشت.