محمدیاسر عبدالرحمن عبدالرؤف القدوه الحسینی معروف به "یاسر عرفات" و دارای کنیه "ابوعمار" در 4 اوت 1929 در قاهره به دنیا آمد.
پدرش یک بازرگان فلسطینی بود که در جریان نخستین جنگ اعراب با اسرائیل در سال 1948م کشته شد.
یاسر عرفات، تحصیلات خود را در مصر سپری می‌کرد.
همزمان با دوران دانشجوئی وی، دیدار با شهید نواب صفوی، وی را به مبارزه با رژیم صهیونیستی تشویق کرد.
نواب به وی توصیه کرده بود به جای تحصیل در مصر به یاری هموطنانش بشتابد و برای آزادی سرزمینش تلاش کند.
از این پس، عرفات با سازماندهی دانشجویان فلسطینی، یک گروه مبارزاتی را تشکیل داد.
وی در سالهای بعد جنبش فتح برای آزادی فلسطین را تأسیس کرد و پس از چندی ریاست کمیته اجرایی سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) را بر عهده گرفت و در طول سالهای بعد به عنوان نماینده ملت فلسطین شهرت یافت و با همین عنوان در سازمان ملل و کشورهای جهان حضور پیدا کرد.
با آغاز انتفاضه فلسطین در سال 1987م، یاسر عرفات ضمن تأیید این قیام، در نیمه نوامبر 1988م تشکیل دولت فلسطین را اعلام نمود و سپس موجودیت و تشکیل دو دولت یهودی و فلسطینی در کنار یکدیگر را پذیرفت.
عرفات با اتخاذ این شیوه بر این باور بود که می‌توان از راه مبارزه سیاسی جهت استیفای حقوق فلسطینیان به این حقوق دست یافت.
از این زمان، مذاکرات ساف با رژیم صهیونیستی آغاز شد و ابتدا در چارچوب کنفرانس صلح مادرید در سال 1991م و سه سال پس از آن با امضای پیمان اسلو گفت‌وگوها ادامه یافت و به تشکیل حکومت خودگردان در کرانه باختری رود اردن و نوار غزه انجامید.
عرفات که حدود چهل سال داعیه رهبری مردم فلسطین را داشت در کارنامه خود از جنگ چریکی و مبارزه طولانی با رژیم اشغالگر قدس تا سازش و تسلیم در برابر این رژیم را ثبت نمود.
اما در اواخر عمر به نوعی در حاشیه قرار گرفته بود و گاهی نیز از وی به عنوان مانعی در جهت تسلیم کامل فلسطینیان یاد می‌شد.
عرفات سرانجام پس از یک دوره بیماری در 10نوامبر 2004م در 75سالگی درگذشت و در رام‌اللَّه مدفون‌گردید.
(تصویر؛ عرفات در آخرین روزهای زندگی)