پس از امضای قرارداد کمپ دیوید توسط انورسادات رئیس جمهور مصر، این کشور در بین هم‌پیمانانِ عرب خود مورد سرزنش قرار گرفت و طی سالیان بعد منزوی گردید.
اما ادامه اختلاف بین کشورهای عربی و اوضاع بحرانی لبنان، رژیم صهیونیستی را به عملیات تجاوزکارانه‌ای در منطقه تشویق کرد.
از این رو در 6 ژوئن 1982م، نیروهای رژیم اشغالگر قدس، به این بهانه که لبنان به مرکز عملیات تروریستی علیه اسرائیل تبدیل شده و امنیت این رژیم را به خطر انداخته و نیز به بهانه ایجاد امنیت مرزهای شمالی اسرائیل حمله سراسری و همه جانبه‌ای را به جنوب لبنان آغاز نمودند و تا جنوب بیروت نیز پیشروی کردند.
نیروهای رژیم صهیونیستی پس از تصرف بخشی از جنوب لبنان و بمباران مراکز تجمع فلسطینی‌ها در بیروت، این شهر را مورد حمله قرار دادند.
در همین حال اردوگاه‌های فلسطینی بیروت نیز که در محاصره ارتش رژیم اشغالگر قدس قرار گرفته بود، مورد حمله فالانژهای مسیحی قرار گرفت.
این قتل‌عام‌ها، خشم و نفرت عمومی را در سراسر جهان برانگیخت.
از این رو، پس از مدتی و در اثر مقاومت فلسطینیان و فشار افکار عمومی، نیروهای صهیونیستی، از بیروت عقب‌نشینی نموده و در جنوب لبنان مستقر شدند.
اما سرانجام با حملات پی در پی استشهادی و وارد آوردن تلفات جانی و مالی بسیار به نیروهای اشغالگر توسط جان برکفان حزب اللَّه لبنان، ارتش رژیم صهیونیستی مجبور شد به طرزی ذلت بار در 25 مه سال 2000م از جنوب لبنان عقب‌نشینی نموده و پس از 18 سال، خاک لبنان را ترک کند.