2- وفات میرزا صادق مجتهد تبریزی (1351 ق)
آقا میرزاصادق، فرزند علامه میرزا محمد، معروف به مجتهد کوچک تبریزی، به سال 1273 ق به دنیا آمد.
پس از طی تحصیلات ابتدایی، در تبریز در 19 سالگی، همراه برادر بزرگترش به عتبات رفت.
وی طی 24 سال اقامت در نجف از محضر شیخ حسین فاضل اردکانی، ملامحمدفاضل ایروانی، محمدفاضل شرابیانی، محمدحسن مامقانی و شیخ هادی تهرانی بهره برد.
در سال 1312 قمری به تهران آمد و پس از آن در زادگاه خود اقامت گزید.
مجتهد تبریزی از بنیانگذاران نهضت اسلام، علیه زَنادقه و سیاست‌های ضد اسلامی بود.
او علناً با مشروطه غیرمشروعه مخالفت کرد و در راه مبارزه با استبداد رضاخانی، به کردستان تبعید گشت.
به گفته علامه امینی، او یکی از چهره‌های درخشان تشیع بود.
از این عالم بزرگ آثاری چون المَقالات الغَریَّه فی مباحث الالفاظ، رسالةٌ فی المُشتَقَّات، رساله مُختَصَره و الفوائد فی مسائل المُتِفَرِّقَةِ الفقهیه بر جای مانده است.
این عالم ربانی در شب جمعه ششم ذی‌القعده سال 1351 قمری در 78 سالگی و بر اثر ذات الریه در قم رحلت کرد.
آیت‌الله شیخ ابوالقاسم کبیر بر بدن او نماز خواند.
جنازه او را به حرم حضرت معصومه (س) حمل کردند و به هنگام حفر قبر، قبر آماده‌ای پیدا شد و مردم را به تعجب واداشت.
گروهی از مریدان وی در تبریز و روستای ترک محله طالقان هنوز در قید حیاتند و با پرهیز از مظاهر تمدن مدرن، زندگی ساده‌ای را در پیش گرفته‌اند.