28 جمادی الثانی
آغاز خلافت یزید بن ولید (126 ق)
یزید بن ولید بن عبدالملک بن مروان اموی، پس از کشته شدن پسرعمویش ولید بن یزید بن عبدالملک به دست مردم، در 28 جمادی الآخر سال 126 قمری، در دمشق به خلافت رسید.
وی در زمان خلافت ولید، در أمّان (عمان) پایتخت فعلی اردن، زندانی بود و پس از رهایی از زندان، نسبت به رفتار و کردار ولید بن یزید، اظهار ناخرسندی می کرد و در نزد مردم، وی را ناسزا می گفت و تکفیرش می نمود.
به هر روی، پس از استقرار در خلافت اسلامی، جلوی بذل و بخشش های ناروا را گرفت و حقوق و مواجب بسیاری از وابستگان به دستگاه خلافت را کاهش داد.
بدین جهت به "ناقص" معروف گردید.
وی همانند عمر بن عبدالعزیز تلاش فراوانی به عمل آورد تا نارسایی ها و کاستی های بنی امیه را جبران و خدمات ارزنده ای به مردم داشته باشد، ولیکن اجل، مهلتش نداد و پس از چند ماه خلافت، در اواخر همین سال وفات یافت.
گویند مادرش ایرانی نژاد و موسوم به شاه فرند و یا شاه آفرید دختر فیروز بن یزدگرد ساسانی بود.
به همین جهت یزید افتخار می کرد که به سه امپراتور بزرگ عالم، یعنی خلافت امویان، سلطنت ساسانیان و قیصر رومیان انتساب دارد.
(1)
1- البدایة و النهایة (ابن کثیر)، ج1، ص 13 و ص 18؛ تاریخ الطبری، ج5، ص 555