1 محرم الحرام
آغاز محرم و دهه احیای امر به معروف و نهی از منکر
اول محرم، آغاز سال 1431 هجری قمری است.
این روز به مناسبت شروع ایام سوگواری حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع)، بزرگ احیاگر امر به معروف و نهی از منکر، ابتدای دهه احیای این فریضه الهی نامگذاری گردیده است.
به همین مناسبت به آیات و احادیث متناسبی اشاره می‌گردد:
المُؤمِنونَ و المُؤمِناتُ بَعضُهُم أولیاءُ بَعضٍ یَأمُرونَ بِالمَعروفِ و یَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ (توبه: 71)
مردان و زنان مؤمن دوستان یکدیگرند ؛ به نیکی فرمان می‌دهند و از اعمال زشت باز می‌دارند.
وَلتَکُن مِنکُم أُمَّةٌ یَدعُونَ إلَی الخَیرِ و یَأمُرونَ بِالمَعروفِ و یَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ و أولئِکَ هُمُ المُفلِحونَ(آل عمران: 104)
باید در میان شما گروهی باشند تا مردم را به خیر دعوت نمایند و امر به معروف و نهی از منکر کنند ؛ ایشان همان رستگارانند.
قال رسول الله (ص) : مَن أمَرَ بِمَعروفٍ أو نَهی عَن مُنکَرٍ أودَلَّ عَلی خَیرٍ أو أشارَ بِهِ فَهُوَ شَریکٌ و مَن أمَرَ بِسوءٍ أودَلَّ عَلَیهِ أو أشارَ بِهِ فَهُوَ شَریکٌ(وسائل الشیعه ، ج 16 ، ص 124)
هر کسی که به کاری نیک امر کند یا از کاری زشت باز دارد ، یا به کاری خیر راهنمایی کند یا حتّی به آن اشاره کند ، [در ثواب آن عمل] شریک است و هر کس به بدی امر کند یا به آن دلالت یا اشاره کند ، او نیز [در گناه عمل ]شریک است.
قال رسول الله(ص): نَصرُ المَظلومِ وَ الأمرُ بِالمَعرُوفِ والنَّهیُ عَنِ المُنکَرِ جِهادٌ (جامع الأحادیث ، ص 125)
یاری رساندن به ستم دیده و امر به معروف و نهی از منکر جهاد در راه خدا است.
قال رسول الله(ص): مَن أمَرَ بِالمَعروفِ و نَهی عَنِ المُنکَرِ هُوَ خَلیفَةُ اللَّهِ فی الأرضِ (کنزالعمّال ، ح 5564)
هر کس امر به معروف و نهی از منکر کند ، جانشین خدا در زمین است.
قال علی(ع): قِوامُ الشَّریعَةِ الأمرُ بِالمَعرُوفِ والنَّهیُ عَنِ المُنکَرِ و إقامَةُ الحُدودِ (میزان الحکمه ، ح 12688)
استواری شریعت ، به امر به معروف و نهی از منکر و برپاداشتن حدود است.
قال علی(ع): غایَةُ الدِّینِ الأمرُ بِالمَعرُوفِ والنَّهیُ عَنِ المُنکَرِ و إقامَةُ الحُدودِ(غررالحکم و دررالکلم ، ح 6373)
غایت دین ، امر به معروف و نهی از منکر و برپاداشتن حدود است.
قال علی(ع): مَن تَرَکَ إنکارَ المُنکَرِ بِقَلبِهِ و یَدِهِ و لِسانِهِ فَهُوَ مَیِّتٌ بَینَ الأحیاءِ
آن‌که منکَر را با قلب و دست و زبانش انکار نکند ، مرده‌ای است میان زندگان(تهذیب الأحکام ، ج 6 ، ص 181)
قال علی(ع): ما أعمالُ البِرِّ کُلُّها و الجِهادُ فی سَبیلِ اللَّهِ عِندَ الأمرِ بِالمعَروفِ و النَّهی عَنِ المُنکَرِ إلّا کَنَفثَةٍ فی بَحرٍ لُجِّیٍّ (نهج البلاغه ، حکمت 374)
تمام کارهای نیک، حتّی جهاد در راه خداوند، در برابر امر به معروف و نهی از منکر، چون دمیدنی است به دریایی موّاج.
قالت فاطمه(س): فَرَضَ اللَّهُ .
.
.
الأمرَ بِالمَعُروفِ مَصلَحَةً لِلعامَّةِ(بحار الأنوار ، ج 6 ، ص 107)
خداوند امر به معروف را برای اصلاح مردم قرار داد.
قال الصادق(ع): وَیلٌ لِمَن یأمُرُ بِالمُنکَرِ و یَنهی عَنِ المَعروفِ(بحار الأنوار ، ج 100 ، ص 87)
وای بر آن‌که به منکر امر کند و از معروف نهی کند!