2- قتل شاپور بختیار (1370 ش)
شاپور بختیار، آخرین نخست‌وزیر رژیم محمد رضا پهلوی، در سال 1293 به دنیا آمد.
تحصیلات متوسطه را در مدرسه فرانسوی بیروت گذراند و در سال 1316 برای ادامه تحصیل راهی پاریس شد.
در دوران 8 ساله اقامت بختیار، پاریس، تاثیری عمیق بر خلق وخوی او گذاشت.
وی در سال 1318 ش با یک فرانسوی ازدواج کرد.
وی پس از دریافت دکترای حقوق از دانشگاه سوربن، در سال 1324 بدون همسر و سه فرزندش به تهران بازگشت و به حضور شاه جوان راه یافت.
از آن پس مدارج ترقی را در دولت پیمود و همزمان به جریان‌های سیاسی پیوست.
پس از کودتای 28 مرداد، به جرم همکاری با حزب توده دستگیر و مدتی محبوس شد.
در دهه 1340 به جبهه ملی دوم، ملحق شد و مدیریت تعدادی از شرکت‌های بنیاد پهلوی را بر عهده گرفت.
زمانی که مخالفت مردم با رژیم پهلوی شدت می‌یافت، بختیار به عنوان آخرین تیر ترکش شاه، مقام نخست‌وزیری را عهده‌دار گردید و تمام تلاش خود را به کاربست تا به کمک استکبار جهانی رژیم پهلوی را از فروپاشی نجات دهد.
اما در این سمت تنها 37 روز دوام آورد.
وی همزمان با ورود حضرت امام و در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی، توطئه هائی چون انفجار هواپیمای حامل حضرت امام(ره)، کودتا علیه انقلاب اسلامی و بمباران مجل استقرار امام(ره) را طراحی کرد ولی توفیقی نیافت.
با سقوط رژیم پهلوی، بختیار، مدتی در تهران مخفی بود تا اینکه توانست با حمایت دست‌های مرموزی به فرانسه فرار کند.
وی در پاریس تحت پوشش حمایت کامل سرویس‌های اطلاعاتی غرب و محافل صهیونیستی، نخستین فعالیت‌های توطئه‌گرایانه را علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی را آغاز کرد.
از مهم‌ترین این توطئه‌ها، کودتای نافرجام نوژه در تیرماه 1359 و طرح تجزیه خوزستان بود که هر دو با شکست مواجه گردید.
بختیار حدود 12 سال به عملیات خیانت‌بار خود علیه آرمان‌ها، استقلال و تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران ادامه داد تا اینکه سرانجام در نیمه مرداد 1370 در 77 سالگی در ویلای مسکونیش در حومه پاریس توسط افراد ناشناس به قتل رسید.