سوره الرحمن و فضیلت آن
از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه فرمود مگذاريد خواندن سوره الرّحمن را به درستي كه او در دل منافقان قرار نمي گيرد و مي آيد از نزد خداي عزّوجلّ در روز قيامت در صورت آدمي در بهترين صورتي و خوش ترين بوئي تا آن كه مي ايستد نزد خداي تعالي در جايي كه نزديك تر از آن نيست به خداي تعالي پس مي گويد خداي عزّوجلّ به آن كه كيست آن كه قيام مي نمود به امر تو در حيات دنيا و مداومت مي كرد در خواندن تو پس او مي گويد يا ربّ فلان و فلان پس سفيد مي شود رويهاي ايشان ، پس مي گويد به ايشان كه شفاعت كنيد هر كس را كه مي خواهيد پس شفاعت مي كنند تا حدّي كه كسي نمي ماند كه اراده شفاعت جهت او داشته باشد كه شفاعت نكند پس خداي عزّوجلّ مي گويد به ايشان كه داخل بهشت شويد و هرجا كه مي خواهيد ساكن شويد و از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه هر كه بخواند سوره الرّحمن را و هر جا كه بخواند ((فَبِاَيِّ الاَّءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ)) بگويد ((لابِشَيْءٍ مِنْ الاَّئِكَ رَبِّ اُكَذِّبُ)) پس اگر در شب بخواند آنگاه بميرد شهيد مرده و اگر در روز بخواند آنگاه بميرد شهيد مرده .
سوره الرحمن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 1- الرَّحْمَنُ
بنام خداوند بخشنده مهربان
1. خداوند رحمان (رحمت افزایى که نعمت‌هاى فراوان مادى و معنویش در دنیا مؤمن و کافر را فرا گرفته
و در آخرت مؤمنان را فرا مى‌گیرد و از جمله
آنها نعمت‌هاى زیر است).
2-عَلَّمَ الْقُرْآنَ
2. قرآن را (که از علم ازلیش به لوح محفوظ نزول یافته بود
ابتدا به ساکنان خاص ملأ اعلى تعلیم داد
و از آنجا به وسیله جبرئیل به قلب پیامبر نازل
کرد
و از طریق زبان او به جامعه بشرى) یاد داد.
3-خَلَقَ الْإِنْسَانَ
3. انسان را (که عجیب‌ترین مخلوق و شاهکار هستى و زیباترین وجود و جامع‌ترین پدیده عالم خلقت از حیث کمالات روحى و جسمى است) بیافرید.
4-عَلَّمَهُ الْبَيَانَ
4. او را راه بیان (قدرت انتقال مکنونات دل به وسیله تولید الفاظ در زبان را که اعجب نعمت‌ها و مایه امتیاز وى از جانداران و سبب ایصال وحى الهى به
جامعه بشرى است) آموخت.
5-الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ
5. خورشید و ماه با حسابى معین در جریانند (خورشید به حرکت مستقیم غیر متغیر
و ماه به حرکت به دور زمین و با واسطه به دور خورشید).
6-وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ
6. و گیاه و درخت (در برابر خدا تکوینا) سجده مى‌کنند.
7-وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ
7. و آسمان را برافراشت
و قانون و میزان را (که وسیله سنجش متناسب هر چیزى از عقاید و اخلاق و عمل و امور خارجى است) بنهاد (از طریق انبیا و
الهام به عقول بشر تعلیم کرد).
8-أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزَانِ
8. (و امر نمود) که در سنجش (هیچ چیزى از حسن و قبح افعال و کمّ و کیف اشیا) طغیان نکنید.
9-وَأَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا الْمِيزَانَ
9. و وزن را به عدالت برپا دارید و ترازو را کم مگذارید.
10-وَالْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ
10. و این زمین را براى همه خلق (از انس و جن و هر جنبنده‌اى که در آن است) بیافرید.
11-فِيهَا فَاكِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الْأَكْمَامِ
11. در آن هر نوع میوه
و درخت خرماست که داراى خوشه‌هاى غلاف‌دار است.
12-وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّيْحَانُ
12. و نیز دانه با ساق و برگ و گیاهان خوشبو.
13-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
13. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
14-خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِ
14. انسان (نخستین
آدم و حوّا) را از گل خشکیده‌اى مانند سفال (فرا گرفته از لاى متعفّن) آفرید (و یا نوع انسان را مانند سایر همنوعانش از جانداران
که با تبادل انواع منتهى به تک سلولى مى‌شوند از لجن آفریده
همانند کوزه‌گرى که کوزه‌هاى خود را از گل ساخته باشد).
15-وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ
15. و جن (یا پدر اجنّه) را از شعله‌اى سفید و سرخ و سیاه از آتش آفرید.
16-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
16. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
17-رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ
17. پروردگار دو مشرق (مشرق بهار و تابستان در رفت و برگشت خورشید از خط استوا تا میل اعظم شمالى
و مشرق پاییز و زمستان در رفت و
برگشت آن از خط استوا تا میل اعظم جنوبى) و پروردگار دو مغرب (مقابل آن دو
یا دو مشرق خورشید در روز و ماه در شب و دو مغرب مقابل آن) است.
18-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
18. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
19-مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ
19. دو دریا را که با هم برخورد دارند به هم درآمیخت (نهرهاى شیرین به هم پیوسته جارى همانند دریایى
با دریاى شور راکد
تلاقى دارند).
20-بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ
20. میان آن دو (در یک محیط وسیعى از موضع تلاقى) حد فاصلى است که بر یکدیگر (از حیث اثر) غلبه نمى‌کنند (یا همه آب‌هاى شیرین روى زمین از
دریاى شور آمده و دوباره به آن بازمى‌گردند ولى در یکدیگر به قدرت خدا اثر نمى‌گذارند).
21-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
21. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
22-يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ
22. از آن دو دریا (ى شور و شیرین) مروارید و مرجان بیرون آید.
23-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
23. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
24-وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ
24. و او راست کشتى‌هاى روان در دریا که همانند کوه‌هاى بلندى ساخته شده‌اند (زیرا مواد اولیه ساخت
و فکر و نیروى سازنده و آفریدن آب همه از
آن اوست).
25-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
25. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
26-كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ
26. هر که بر روى این (زمین) است (از انس و جن) محکوم به فناست.
27-وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ
27. و تنها ذات صاحب کبریا و عظمت و برترى و داراى جود و جمال و رحمت پروردگارت باقى مى‌ماند.
28-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
28. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
29-يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ
29. هر که در آسمان‌ها و زمین است (به زبان قال و حال) از او درخواست مى‌کند او هر روز و هر زمان در کارى است.
30-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
30. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
31-سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ
31. به زودى به (حساب) شما مى‌پردازیم اى دو گروه انس و جن.
32-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
32. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
33-يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ
33. (در روز قیامت خطاب شود) اى گروه جن و انس
اگر توانستید از کرانه‌هاى آسمان‌ها و زمین (به بیرون) بگذرید (تا از کیفر اعمالتان فرار کنید)
بگذرید
(اما) نخواهید گذشت جز با قدرتى (فوق العاده که آن را ندارید).
34-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
34. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
35-يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ
35. بر (سر) شما شعله‌اى از آتش و دودى غلیظ
یا پاره‌هاى مس گداخته
فرو فرستاده مى‌شود
پس هرگز از خود دفاع نتوانید کرد.
36-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
36. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
37-فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ
37. پس آن گاه که آسمان بشکافد و همانند چرم سرخ (یا روغن مذاب) گلگون گردد.
38-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
38. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
39-فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ
39. پس در آن روز (که از قبر بیرون آمده و هنوز به موقف نرسیده‌اند) هیچ انس و جنّى از گناهش پرسش نمى‌شود.
40-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
40. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
41-يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ
41. (زیرا) گنهکاران به سیمایشان شناخته مى‌شوند
پس آنها را از موهاى جلو سر و قدم‌ها مى‌گیرند (و به دوزخ مى‌افکنند).
42-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
42. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
43-هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ
43. این همان جهنمى است که گنهکاران آن را تکذیب و انکار مى‌کردند.
44-يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ
44. آنها در میان آن آتش و آب جوشان (از شدت عطش و دهشت پیوسته) دور مى‌زنند.
45-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
45. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
46-وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ
46. و براى کسى که از تسلط و احاطه پروردگارش
یا از قیام خود در حضور پروردگارش بترسد دو بهشت است.
47-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
47. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
48-ذَوَاتَا أَفْنَانٍ
48. که هر دو داراى انواع درختان و شاخساران است.
49-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
49. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
50-فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ
50. در آن دو (بهشت) دو چشمه پیوسته در جریان است.
51-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
51. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
52-فِيهِمَا مِنْ كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجَانِ
52. در آن دو از هر میوه‌اى دو صنف است (خشک و تر
یا شناخته شده از دنیا و ناشناخته).
53-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
53. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
54-مُتَّكِئِينَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَيْنِ دَانٍ
54. در حالى که بر روى بسترهایى که آستر داخل آنها از ابریشم ستبر است تکیه زده‌اند
و میوه هر دو باغ نزدیک و در دسترس است.
55-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
55. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
56-فِيهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ
56. در آن بهشت‌ها زنانى هستند که چشم از دیدن غیر همسر کوته‌بینان دارند و جز او به کسى عشق نورزند
نه انسانى پیش از آنها با آنان تماس
گرفته و نه جنّى.
57-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
57. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
58-كَأَنَّهُنَّ الْيَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ
58. (در پاکى و درخشش) گویى یاقوت و مرجانند.
59-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
59. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
60-هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ
60. آیا پاداش نیکى جز نیکى است؟ (پاداش نیکى آنها در دنیا نیکى خدا به آنهاست).
61-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
61. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
62-وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ
62. و فروتر از آن دو (بهشت که از آن خائفان مقرب بود) دو بهشت دیگر است (از آن اصحاب یمین).
63-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
63. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
64-مُدْهَامَّتَانِ
64. که هر دو از شدت سرسبزى به سیاهى مى‌زنند.
65-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
65. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
66-فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ
66. در آن دو
دو چشمه جوشان و در فوران است.
67-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
67. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
68-فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ
68. در آن دو (هر نوع درخت) میوه و درخت خرما و انار است.
69-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
69. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
70-فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ
70. در آنها زنانى نیکو سیرت و زیبا صورت است.
71-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
71. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
72-حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ
72. حوریانى پرده‌نشین (و مصون از دید اغیار) در میان خیمه‌ها.
73-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
73. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
74-لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ
74. که نه انسانى پیش از آنها با آنان تماس گرفته و نه جنّى.
75-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
75. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
76-مُتَّكِئِينَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ
76. در حالى که (بهشتیان) بر بالش‌هاى سبز و بسترها و فرش‌هاى زیبا تکیه زده‌اند.
77-فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
77. پس (اى گروه انس و جن) کدام یک از نعمت‌هاى پروردگارتان را تکذیب و انکار مى‌کنید؟!
78-تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ
78. پرخیر و برکت است نام پروردگارت که صاحب کبریا و عظمت و برترى و جود و جمال و رحمت است.