بیست و پنجم - دعای ادای دین
نقل است از كتاب نثر اللّئالي تاليف سيّد سعيد عليّ بن فضل اللَّه الحسيني راوندي كه مردي به حضرت عيسي بن مريم عليهماالسلام شكايت كرد از دين خود فرمود بگو:
اَللّهُمَّ يا فارِجَ الْهَمِّ وَ مُنَفِّسَ الغَمِّ وَ مُذْهِبَ الْاَحْزانِ وَ مُجيبَ دَعْوَةِ
خدایا ای زداینده اندوه و ای غمگشا و ای بَرَنده گرفتگیهای دل و اجابت کننده دعای
الْمُضْطَرِّينَ يا رَحْمنَ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَ رَحيمَهُما اَنْتَ رَحْمني وَ رَحْمنُ كُلِّ
درماندگان ای بخشاینده دنیا و آخرت و مهرورز در آن دو تویی بخشاینده من و بخشنده هر
شَيْءٍ فَارْحَمْني رَحْمَةً تُغْنيني بِها عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِواكَ وَ تَقْضي بِها عَنِّي
چیز پس با من مهر کن مهری که بی نیازم کنی از مهر دیگران و بپردازی از من
الدَّيْنَ
بدهیم را
پس هرگاه به قدر پُري زمين طلا مديون باشد حق تعالي ادا فرمايد از تو.