تعویذ بجهت درد سر و درد گوش
از حضرت باقرالعلوم عليه السلام مروي است كه بجهت تسكين درد سر، سر را مسح كند و هفت مرتبه بگويد:
اَعُوذُ بِاللَّهِ
پناه برم به خدایی
الَّذي سَكَنَ لَهُ ما فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَ ما فِي السَّمواتِ وَالْاَرْضِ وَ هُوَ السَّميعُ
که آرام شود برایش آنچه در خشکی و دریا است و آنچه در آسمانها و زمین است و او شنوا
الْعَليمُ
و دانا است
و اين دعا از براي درد گوش نيز از حضرت صادق عليه السلام هفت مرتبه نقل شده .
و نيز از آن حضرت وارد شده كه پنير بسيار كُهنه را قدري بگير و نرم بكوب و با شير ممزوج كن و بر روي آتش گرم و نرم كن و چند قطره در گوش كه درد مي كند بريز
ايضاً براي درد سر بخواند بر قدح آبي :
اَوَلَمْ يَرَ الَّذينَ كَفَرُوا اَنَّ السَّمواتِ وَالْاَرْضَ كانَتا رَتْقاً
آیا ندانند کسانی که کافر شدند که آسمانها و زمین به هم پیوسته بودند
فَفَتَقْناهُما وَ جَعَلْنا مِنَ الْمآءِ كُلَّ شَيْئٍ حَي اَفَلا يُؤْمِنُونَ
پس از هم بازشان کردیم و آفریدیم از آب هر چیز زنده ای را آیا ایمان نمی آورند
پس بياشامد آن را و روايت شده كه هرگاه كسالت يا صُداع عارض حضرت رسول صلي الله عليه و آله مي گشت دستها را مي گشود و فاتحه و معوذتين مي خواند و بصورت مي كشيد پس برطرف مي شد از آن حضرت درد
و نيز از براي رفع صُداع دست بكشد بر سَرِ او و بگويد:
اِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّمواتِ وَ
براستی خدا نگهدارد آسمانها و
الْاَرْضَ اَنْ تَزُولا وَ لَئِنْ زالَتا اِنْ اَمْسَكَهُما مِنْ اَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ اِنَّهُ كانَ حَليماً
زمین را از اینکه بیفتند و اگر بیفتند نگاهشان ندارد هیچکس جز او که براستی او بردبار
غَفُوراً
و آمرزنده است
و از ربيع الا برار نقل است كه ماءمون را در طرطوس صداعي عارض شد و به هيچ وجه علاج آن نشد قيصر روم كلاهي براي او فرستاد و نوشت براي او شنيدم خبر صُداع تو را اين كلاه را فرستادم كه بر سر گذاري تا درد ساكن شود ماءمون ترسيد كه در آن زهري تعبيه كرده باشد امر كرد كه بر سر حاملش نهادند ديد ضرري به او نرسانيد پس امر كرد بر سر كسي ديگر كه صداع داشت نهادند دردش ساكن شد آن وقت ماءمون آن كلاه را بر سر خود گذاشت دردش ساكن گشت تعجّب نمود او را شكافت ديد كه در آن نوشته است :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ
بنام خدای بخشاینده
الرَّحيمِ كَمْ مِنْ نِعْمَةٍ لِلَّهِ في عِرْقٍ ساكِنٍ حَّم عَّسَّقَّ لا يُصَدَّعُونَ عَنْها وَلا
مهربان چه بسیار نعمتی از خدا که در رگی ساکن است به آیه ((حم عسق )) درد سر نکشند از آن و بیهوش
يُنْزِفُونَ مِنْ كَلامِ الرَّحْمنِ خَمَدَتِ النيّرانُ وَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ وَ جالَ
نگردند از سخن خدای رحمان خاموش گشت آتش و جنبش و نیرویی نیست جز به خدا و روان شد
نَفْعُ الدَّوآءِ فيكَ كَما يَجُولُ مآءُ الرَّبيعِ فِي الْغُصْنِ
منفعت این دواء در تو چنانچه روان شد آب بهار در شاخه درخت