ششم - حرز امام رضا علیه السلام
رقعة الجيب حرز حضرت امام رضا عليه السلام روايت است از ياسر خادم ماءمون كه گفت زماني كه وارد شد ابوالحسن عليّ بن موسي الرّضا عليه السلام به قصر حميد بن قحطبه بيرون كرد از تن لباس را و داد به حميد و حمل كرد حميد و داد به جاريه خود كه بشويد آن را پس نگذشت زماني كه آن جاريه آمد و با او رقعه اي بود و داد به حميد و گفت يافتم اين رقعه را در گريبان لباس ابوالحسن عليه السلام پس حميد به آن حضرت گفت فداي تو گردم بدرستي كه اين جاريه يافته است رقعه اي در گريبان پيراهن تو چيست آن فرمود تعويذي است كه آن را از خود دور نمي كنم حميد گفت ممكن است كه ما را مشرّف كني به آن پس فرمود كه اين تعويذي است كه هركه نگاه دارد در گريبان خود دفع مي شود بلا از او و مي باشد براي او حرزي از شيطان رجيم پس خواند تعويذ را بر حميد و آن اين است :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ بِسْمِ اللَّهِ اِنّي اَعُوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْكَ اِنْ كُنْتَ تَقِيّاً اَوْ
بنام خدای بخشاینده مهربان بنام خدا من پناه می برم به خدای رحمان از تو اگر پرهیزکار باشی یا
غَيْرَ تَقِيٍّ اَخَذْتُ بِاللَّهِ السَّميعِ الْبَصيرِ عَلي سَمْعِكَ وَ بَصَرِكَ لا سُلْطانَ لَكَ
غیر پرهیزکار بستم بوسیله خدای شنوای بینا
گوش و چشم تو را که تسلطی نباشد تو را
عَلَيَّ وَ لا عَلي سَمْعي وَلا عَلي بَصَري وَلاعَلي شَعْري وَلاعَلي بَشَري وَلا
بر من و نه بر گوش و نه بر چشمم و نه بر مو و نه بر پوست تنم و نه
عَلي لَحْمي وَلا عَلي دَمي وَلا عَلي مُخّي وَلا عَلي عَصَبي وَلا عَلي عِظامي
بر گوشت و نه بر خونم و نه بر مغز و نه بر رگم و نه بر استخوانم
وَلاعَلي مالي وَ لا عَلي ما رَزَقَني رَبّي سَتَرْتُ بَيْني وَ بَيْنَكَ بِسِتْرِ النُّبُوَّةِ
و نه بر مالم و نه بر آنچه پروردگار من روزیم کرده پوشاندم میان خودم و تو را به پوشش نبوت
الَّذِي اسْتَتَرَ اَنْبِيآءُ اللَّهِ بِهِ مِنْ سَطَواتِ الْجَبابِرَةِ وَالْفَراعِنَةِ جَبْرَئيلُ عَنْ يَميني وَ
که پوشاندند پیمبران خدا خود را بدان وسیله از حمله های گردنکشان و سرکشان
جبرئیل از راستم و
ميكائيلُ عَنْ يَساري وَ اِسْرافيلُ عَنْ وَرآئي وَ مَحَمَّدٌ صَلّيَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
میکاییل از چپم و اسرافیل از پشت سرم و محمّد صلی الله علیه و آله
اَمامي وَاللَّهُ مُطَّلِعٌ عَلَيَّ يَمْنَعُكَ مِنّي وَ يَمْنَعُ الشَّيْطانَ مِنّي
از پیش رویم و خدا نیز مطلع است بر کارم و تو را از من بازدارد و نیز شیطان را از من بازدارد
اَللّهُمَّ لا يَغْلِبْ جَهْلُهُ اَناتَكَ اَنْ يَسْتَفِزَّني وَ يَسْتَخِفَّني اَللّهُمَّ اِلَيْكَ الْتَجَاْتُ
خدایا چیره نگردد نادانی او بر حوصله تو که در نتیجه مرا به ناراحتی کشاند و سبکم شمارد خدایا من به تو پناهنده شدم
اَللّهُمَّ اِلَيْكَ الْتَجَاْتُ اَللّهُمَّ اِلَيْكَ الْتَجَاْتُ
خدایا به تو پناهنده شدم خدایا به تو پناهنده شدم
و از براي اين حرز حكايت عجيبي است كه روايت كرده آن را ابوالصَّلت هروي كه گفت مولاي من عليّ بن موسي الرّضا عليه السلام روزي نشسته بود در منزل خود داخل شد بر او رسول ماءمون و گفت كه تو را امير مي طلبد پس امام برخاست و مرا گفت نمي طلبد مرا ماءمون در اين وقت مگر بجهت كاري سخت و به خدا كه نمي تواند با من كاري بد كردن جهت اين كلمات كه از جدّم رسول خدا صلي الله عليه و آله به من رسيده ابوالصّلت گفت همراه امام عليه السلام بيرون رفتم نزد ماءمون چون نظر حضرت بر ماءمون افتاد اين حرز را تا آخر خواند پس زماني كه حضرت ايستاد مقابل ماءمون نظر كرد بسوي او ماءمون و گفت اي ابوالحسن امر كرده ام كه صد هزار درهم بجهت تو بدهند و بنويس هر حاجتي كه داري پس چون امام پشت گردانيد ماءمون نظر در قفاي امام كرد و گفت اراده كردم من و اراده كرده است خدا و آنچه اراده كرده است خدا بهتر بوده است