فصل چهارم - اعمال ماه شوال
شب اول - شب عید فطر
از جمله ليالي شريفه است و در فضيلت و ثواب عبادت و احياي آن احاديث بسيار وارد شده و روايت شده است كه آن شب كمتر از شب قدر نيست و از براي آن چند عمل است اول غسل است در وقتي كه غروب كرد آفتاب دوم احيا آن شب به نماز و دعا و استغفار و سؤال از حق تعالي و بيتوته در مسجد سوم آنكه بخواند در عقب نماز مغرب و عشا و نماز صبح و عقب نماز عيد
اَللَّهُ اَكْبَرُ، اَللَّهُ اَكْبَرُ لا اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ، وَاللَّهُ اَكْبَرُ، اَللَّهُ اَكْبَرُ، وَللَّهِ ِ
خدا بزرگتر است … نیست معبودی جز خدا و خدا بزرگتر است …
الْحَمْدُ، اَلْحَمْدُ للَّهِ ِ عَلي ما هَدينا، وَلَهُ الشُّكْرُ علي ما اَوْلينا.
و ستایش خاص خدا است ستایش از آن خدا است بر آنچه ما را راهنمائی فرمود و برای او است سپاس بر آنچه به ما بخشود
چهارم آنكه چون نماز مغرب ونافله آنرا خواند دستها را به سوي آسمان بلند كند وبگويد:
يا ذَاالْمَنِ وَالطَّوْلِ، يا ذَاالْجُودِ، يا مُصْطَفِيَ مُحَمَّدٍ وَناصِرَهُ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ
ای صاحب نعمت و فضل ای صاحب جود و بخشش ای برگزیننده محمد و یاور او درود فرست بر محمد
وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَاغْفِرْ لي كُلَّ ذَنْبٍ اَحْصَيْتَهُ، وَهُوَ عِنْدَكَ في كِتابٍ مُبينٍ
و آل محمد و بیامرز از من هر گناهی را که شماره کرده ای و در کتابی روشن در پیش تو ثبت است
پس به سجده برود و صد مرتبه در سجده بگويد أَتُوبُ إِلَي اللَّهِ پس هر حاجت كه دارد از حق تعالي بخواهد كه إن شاء الله تعالي بر آورده خواهد شد و در روايت شيخ است كه: بعد از نماز مغرب به سجده رود و بگويد
يا ذَاالْحَوْلِ يا ذَاالطَّوْلِ، يا مُصْطَفِياً مُحَمَّداً وَناصِرَهُ، صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ الِ
ای صاحب نیرو و ای صاحب فضل ای برگزیننده محمد و یاورش درود فرست بر محمد و آل
مُحَمَّدٍ، وَاغْفِرْ لي كُلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتُهُ، وَنَسيتُهُ اَ نَا وَهُوَ عِنْدَكَ في كِتابٍ مُبينٍ
محمد و بیامرز از من هر گناهی را که از من سر زده و خود فراموش کرده ام ولی نزد تو در دفتری روشن ثبت است
پس بگو صد مرتبه أَتُوبُ إِلَي اللَّهِ پنجم زيارت كند امام حسين عليه السلام را كه فضيلت بسيار دارد و زيارت مخصوصه اين شب در باب زيارات بيايد إن شاء الله ص 445 ششم ده مرتبه بگويد ذكر يا دائم الفضل را كه در اعمال شب جمعه گذشت ص 33 هفتم بجا آورد ده ركعت نمازي كه در شب آخر ماه رمضان گذشت ص 237
هشتم بجا آورد دو ركعت نماز در ركعت اول بعد از حمد هزار مرتبه توحيد و در دوم يك مرتبه بخواند و بعد از سلام سر به سجده بگذارد و صد مرتبه بگويد أَتُوبُ إِلَي اللَّهِ پس بگويد
يا ذَالْمَنِّ وَالْجُودِ، يا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ، يا مُصْطَفِيَ
ای صاحب منّت و جود ای صاحب نعمت و بخشش ای برگزیننده
مُحَمَّدٍ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَافْعَلْ بي كَذا وَكَذا.
محمد صلی الله علیه و آله درود فرست بر محمد و آلش و بکن درباره من چنین و چنان
و به جاي آن حاجات خود را بطلبد و روايت است كه حضرت امير المؤمنين عليه السلام اين دو ركعت را به اين كيفيت بجا مي آورد پس سر از سجده برمي داشت و مي فرمود به حق آن خداوندي كه جانم به دست قدرت او است هر كه اين نماز را بكند هر حاجت از خدا بطلبد البته عطا كند و اگر به عدد ريگهاي بيابان گناه داشته باشد خدا بيامرزد و در روايت ديگر به جاي هزار مرتبه توحيد صد مرتبه وارد شده لكن نماز را بعد از نماز مغرب و نافله آن بايد بجا آورد و شيخ و سيد بعد از اين نماز اين دعا را نقل كرده اند
يا اَللَّهُ يااَللَّهُ يا اَللَّهُ، يا رَحْمنُ يا اَللَّهُ، يا رَحيمُ يا اَللَّهُ، يا مَلِكُ يا اَللَّهُ، يا قُدُّوسُ يا
ای خدا ای خدا ای خدا ای بخشاینده ای خدا ای مهربان ای خدا ای پادشاه ای خدا ای منزه از هر عیب ای
اَللَّهُ، يا سَلامُ يا اَللَّهُ، يا مُؤْمِنُ يا اَللَّهُ، يا مُهَيْمِنُ يا اَللَّهُ، يا عَزيزُ يا اَللَّهُ، يا
خدا ای سلامت بخش ای خدا ای ایمنی بخش ای خدا ای مراقب ای خدا ای نیرومند ای خدا ای
جَبَّارُ يا اَللَّهُ، يا مُتَكَبِّرُ يا اَللَّهُ، يا خالِقُ يا اَللَّهُ، يا بارِئُ يا اَللَّهُ، يا مُصَوِّرُ يا
مقتدر ای خدا ای عظیم الشأن ای خدا ای آفریننده ای خدا ای موجد ای خدا ای صورت بخش ای
اَللَّهُ، يا عالِمُ يا اَللَّهُ، يا عَظيمُ يا اَللَّهُ، يا عَليمُ يا اَللَّهُ، يا كَريمُ يا اَللَّهُ، يا حَليمُ
خدا ای دانا ای خدا ای بزرگ ای خدا ای آگاه ای خدا ای بزرگوار ای خدا ای بردبار
يا اَللَّهُ، يا حَكيمُ يا اَللَّهُ، يا سَميعُ يا اَللَّهُ، يا بَصيرُ يا اَللَّهُ، يا قَريبُ يا اَللَّهُ، يا
ای خدا ای فرزانه ای خدا ای شنوا ای خدا ای بینا ای خدا ای نزدیک ای خدا ای
مُجيبُ يا اَللَّهُ، يا جَوادُ يا اَللَّهُ، يا ماجِدُ يا اَللَّهُ، يا مَلِيُّ يا اَللَّهُ، يا وَفِيُّ يا
اجابت کننده ای خدا ای بخشنده ای خدا ای با شوکت ای خدا ای توانگر مقتدر ای خدا ای وفادار ای
اَللَّهُ، يا مَوْلي يا اَللَّهُ، يا قاضي يا اَللَّهُ، يا سَريعُ يا اَللَّهُ، يا شَديدُ يا اَللَّهُ، يا
خدا ای سرور ای خدا ای داور ای خدا ای سریع ای خدا ای سخت گیر ای خدا ای
رَؤُفُ يا اَللَّهُ، يا رَقيبُ يا اَللَّهُ، يا مَجيدُ يا اَللَّهُ، يا حَفيظُ يا اَللَّهُ، يا مُحيطُ
مهربان ای خدا ای نگهبان ای خدا ای شوکتمند ای خدا ای نگهبان ای خدا ای احاطه کننده
يا اَللَّهُ، يا سَيِّدَ السَّاداتِ يا اَللَّهُ، يا اَوَّلُ يا اَللَّهُ، يا اخِرُ يا اَللَّهُ، يا ظاهِرُ يا
ای خدا ای بزرگ بزرگان ای خدا ای آغاز ای خدا ای انجام ای خدا ای پیدا ای
اَللَّهُ، يا باطِنُ يا اَللَّهُ، يا فاخِرُ يا اَللَّهُ، يا قاهِرُ يا اَللَّهُ، يا رَبَّاهُ يا اَللَّهُ، يا رَبَّاهُ
ای خدا ای ناپیدا ای خدا ای با فخر ای خدا ای چیره ای خدا ای پروردگار من ای خدا ای پروردگار من
يا اَللَّهُ، يا رَبَّاهُ يا اَللَّهُ، يا وَدُودُ يا اَللَّهُ، يا نُورُ يا اَللَّهُ، يا رافِعُ يا اَللَّهُ، يا
ای خدا ای پروردگار من ای خدا ای دوستدار ای خدا ای نور ای خدا ای رفعت ده ای خدا ای
مانِعُ يااَللَّهُ، يادافِعُ يااَللَّهُ، يا فاتِحُ يااَللَّهُ، يا نَفَّاحُ [نَفَّاعُ] يااَللَّهُ، ياجَليلُ يااَللَّهُ،
بازدارنده ای خدا ای جلوگیرنده ای خدا ای گشاینده ای خدا ای دمنده نسیم رحمت ای خدا ای با جلالت ای خدا
يا جَميلُ يا اَللَّهُ، يا شَهيدُ يا اَللَّهُ، يا شاهِدُ يا اَللَّهُ، يا مُغيثُ يا اَللَّهُ، يا
ای زیبا ای خدا ای گواه ای خدا ای شاهد ای خدا ای فریادرس ای خدا ای
حَبيبُ يا اَللَّهُ، يا فاطِرُ يا اَللَّهُ، يا مُطَهِّرُ يا اَللَّهُ، يا مَلِكُ يا اَللَّهُ، يا مُقْتَدِرُ يا
دوست ای خدا ای خالق ای خدا ای پاک کننده ای خدا ای پادشاه ای خدا ای نیرومند ای
اَللَّهُ، يا قابِضُ يا اَللَّهُ، يا باسِطُ يا اَللَّهُ، يا مِحيي يا اَللَّهُ، يا مُميتُ يا اَللَّهُ، يا
خدا ای گیرنده ای خدا ای گسترنده ای خدا ای زنده کننده ای خدا ای میراننده ای خدا ای
باعِثُ يا اَللَّهُ، يا وارِثُ يا اَللَّهُ، يا مُعطي يا اَللَّهُ، يا مُفْضِلُ يا اَللَّهُ، يا مُنْعِمُ
برانگیزنده ای خدا ای ارث برنده ای خدا ای عطا کننده ای خدا ای فزون بخش ای خدا ای نعمت بخش
يا اَللَّهُ، يا حَقُّ يا اَللَّهُ، يا مُبينُ يا اَللَّهُ، يا طَيِّبُ يا اَللَّهُ، يا مُحْسِنُ يا اَللَّهُ، يا
ای خدا ای برحق ای خدا ای آشکار کننده ای خدا ای پاکیزه ای خدا ای نیکوکننده ای خدا ای
مُجْمِلُ يا اَللَّهُ، يا مُبْدِئُ يا اَللَّهُ، يا مُعيدُ يا اَللَّهُ، يا بارِئُ يا اَللَّهُ، يا بَديعُ يا
زیبا پرور ای خدا ای آغازنده ای خدا ای بازگرداننده ای خدا ای پدیدآرنده ای خدا ای نوآفرین ای
اَللَّهُ، يا هادي يا اَللَّهُ، يا كافي يا اَللَّهُ، يا شافي يا اَللَّهُ، يا عَلِيُّ يا اَللَّهُ، يا
خدا ای راهنما ای خدا ای کفایت کننده ای خدا ای شفابخش ای خدا ای والا مرتبه ای خدا ای
عَظيمُ يا اَللَّهُ، يا حَنَّانُ يا اَللَّهُ، يا مَنَّانُ يا اَللَّهُ، يا ذَاالْطَّوْلِ يا اَللَّهُ، يا
بزرگ ای خدا ای بسیار مهربان ای خدا ای بسیار بخشنده ای خدا ای صاحب نعمت ای خدا ای
مُتَعالي يا اَللَّهُ، يا عَدْلُ يا اَللَّهُ، يا ذَاالْمَعارِجِ يا اَللَّهُ، يا صادِقُ يا اَللَّهُ، يا
برتر ای خدا ای دادگر ای خدا ای دارای مراتب بلند ای خدا ای راستگو ای خدا ای
صَدُوقُ يا اَللَّهُ، يا دَيَّانُ يا اَللَّهُ، يا باقي يا اَللَّهُ، يا واقي يا اَللَّهُ، يا
راستی پیشه ای خدا ای جزاده ای خدا ای باقی ای خدا ای نگهدارنده ای خدا ای
ذَاالْجَلالِ يا اَللَّهُ، يا ذَاالْإِكْرامِ يا اَللَّهُ، يا مَحْمُودُ يا اَللَّهُ، يا مَعْبُودُ يا اَللَّهُ، يا
صاحب جلالت ای خدا ای صاحب بزرگواری ای خدا ای پسندیده ای خدا ای معبود ای خدا ای
صانِعُ يا اَللَّهُ، يا مُعينُ يا اَللَّهُ، يا مُكَوِّنُ يا اَللَّهُ، يا فَعَّالُ يا اَللَّهُ، يا لَطيفُ يا
سازنده ای خدا ای یاور ای خدا ای بوجود آرنده ای خدا ای کننده هر کار ای خدا ای با لطف ای
اَللَّهُ، ياغَفُورُ يااَللَّهُ، يَا جَلِيلُ يَا اللَّهُ، يا شَكُورُ يااَللَّهُ، يا نُورُ يااَللَّهُ، يا قَديرُ يااَللَّهُ، يا رَبَّاهُ
خدا ای آمرزنده ای خدا ای جلیل ای خدا ای سپاس دارنده ای خدا ای نور ای خدا ای توانا ای خدا ای پروردگار
يا اَللَّهُ، يا رَبَّاهُ يا اَللَّهُ، يا رَبَّاهُ يا اَللَّهُ، يا رَبَّاهُ يا اَللَّهُ، يا رَبَّاهُ يا اَللَّهُ يا رَبَّاهُ
ای خدا . . .
يااَللَّهُ، يا رَبَّاهُ يااَللَّهُ، يا رَبَّاهُ يا اَللَّهُ، يا رَبَّاهُ يا اَللَّهُ، يا رَبَّاهُ يااَللَّهُ اَسْئَلُكَ اَنْ
ای خدا... از تو خواهم که
تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَتَمُنَّ عَلَيَّ بِرِضاكَ، وَتَعْفُوَ عَنّي
درود فرستی بر محمد و آل محمد و به خشنودی خود بر من منت گذاری و به بردباریت از من
بِحِلْمِكَ، وَتُوَسِّعَ عَلَيَّ مِنْ رِزْقِكَ الْحَلالِ الطَّيِّبِ، وَمِنْ حَيْثُ
بگذری و فراخ گردانی بر من از روزی حلال و پاکیزه ات و از جایی که
اَحْتَسِبُ وَمِنْ حَيْثُ لا اَحْتَسِبُ، فَاِنّي عَبْدُكَ لَيْسَ لي اَحَدٌ سِواكَ، وَلا
گمان دارم و از جائی که گمان ندارم زیرا من بنده توام و کسی را جز تو ندارم و نه هیچکس است
اَحَدٌ اَسْئَلُهُ غَيْرُكَ، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ، ما شآءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِ الْعَظيمِ
که از او درخواست کنم جز تو ای مهربانترین مهربانان
آنچه خدا خواهد نیروئی نیست جز به خدای والای بزرگ
پس به سجده مي روي و مي گويي:
يااَللَّهُ يااَللَّهُ يااَللَّهُ، يارَبُ ِ يارَبُ ِ يارَبُ ِ،
ای خدا ای پروردگار من ...
يا مُنْزِلَ الْبَرَكاتِ، بِكَ تُنْزَلُ كُلُّ حاجَةٍ، اَسْئَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ في مَخْزُونِ
ای فرستنده برکات هر حاجتی بدست تو فرود آید از تو خواهم به هر نامی که در خزینه
الْغَيْبِ عِنْدَكَ، وَالْأَسْمآءِ الْمَشْهُوراتِ عِنْدَكَ،الْمَكْتُوبَةِعَلي سُرادِقِ
غیب تو محفوظ است و نامهائی که پیش تو آشکار است آنها که بر سراپرده های
عَرْشِكَ، اَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَقْبَلَ مِنّي شَهْرَ
عرشت نوشته شده که درود فرستی بر محمد و آل محمد و از من بپذیری ماه
رَمَضانَ، وَتَكْتُبَني مِنَ الْوافِدينَ اِلي بَيْتِكَ الْحَرامِ، وَتَصْفَحَ لي عَنِ
رمضان را و نامم را در زمره رفتگان بسوی خانه محترمت (کعبه) بنویسی و از گناهان بزرگم
الذُّنُوبِ الْعِظامِ، وَتَسْتَخْرِجَ لي يا رَبِّ كُنُوزَكَ يا رَحْمنُ
چشم پوشی کنی و گنجهای خود را برایم بیرون آوری ای خدای بخشاینده
نهم چهارده ركعت نماز كند بخواند در هر ركعتي حمد و آية الكرسي و سه مرتبه قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ تا براي او باشد به هر ركعتي ثواب عبادت چهل سال و عبادت هر كه روزه گرفته و نماز خوانده در آن ماه دهم شيخ در مصباح فرموده كه در آخر شب غسل كن و بنشين در جاي نماز خود تا طلوع فجر