نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
به (حارث همدانی) (ای حارث) به طناب قرآن چنگ بزن و خیر و پند را از آن بطلب، حلال قرآن را حلال بدان و حرامش را حرام و از حق آنچه را گذشته تصدیق کن و از گذشته دنیا برای آینده آن عبرت بگیر و تجربه بیندوز، زیرا بعضی از امور دنیا همانند بعضی دیگر است و آخر آن به اول آن محلق و ضمیمه می گردد و همه امور دنیا حجابی مابین انسان و هدف اعلای او بوده و در آخر کار از او جدا می گردد. و نام خدا را بالاتر و باعظمت تر از آن تلقی کن که بر غیر حق، آن نام اقدس را به زبان بیاوری. فراوان به یاد مرگ و پس از مرگ باش و هرگز مرگ را آرزو مکن، مگر به شرطی محکم که تو را شایسته آرزوی این پدیده نماید. بپرهیز از هر عملی که صاحبش آن را برای خود بپسندد، ولی برای عموم مسلمین از به جا آوردن آن کراهت داشته باشد. بپرهیز از هر عملی که در نهان انجام داده می شود، ولی در آشکار مورد شرمندگی می باشد. و بپرهیز از هر عملی که اگر درباره آن سوال شود، صاحب آن منکر شود یا از آن پوزش بطلبد. و هرگز حیثیت و آبرویت را نشانه تیرهای سخنان قرار مده و هر چه را هم که شنیدی با مردم در میان مگذار، زیرا برای اثبات این که در سخنان تو دروغی وجود دارد کفایت می کند. و هر چه را هم که مردم با تو در میان گذاشتند، رد و تکذیب مکن، زیرا همین رد و تکذیب برای نادانی تو کافی است. غضب خود را فرو بر و تحمل داشته باش و در هنگام توانایی، بخشش و چشم پوشی کن و در موقع خشم، بردبار باش و در هنگام قدرت عفو و اغماض کن تا عاقبت به سود تو باشد. و هر نعمتی را که خداوند به تو عنایت فرموده است آن را بشناس و در صلاح زندگی به کار ببر و هیچ نعمتی از نعمتهای خداوندی را که به تو لطف فرموده است، تباه مساز و همواره اثر نعمت خداوندی که به تو بخشیده است، در تو مشاهده شود.و بدان بهترین و بافضیلت ترین مومن کسی است که جان و دودمان و مالش را در راه خدا تقدیم بدارد، زیرا هر چیزی که تو از پیش می فرستی، ذخیره اش برای تو می ماندد و آنچه که پشت سر خود می اندازی خیرش برای دیگری است. و از رفاقت با کسی که رایش سست و بی پایه و عملش زشت است پرهیز کن، زیرا محاسبه ارزش همنشین با همنشینش صورت می گیرد. و در شهرهای بزرگ سکونت اختیار کن، زیرا اینگونه شهرها مرکز اجتماع مسلمین است و برحذر باش از جایگاه هایی که مردم آنها در غفلت و جفاکاری غوطه ورند و برای اطاعت خداوندی یاران اندکی در آنجا وجود دارند. اندیشه و رایت را در انحصار آنچه که برای تو اهمیت دارد، قرار بده. و بپرهیز از توقف و جایگاه های نشستن در بازارها، زیرا آن جا محل حضور شیطان است و در معرض فتنه ها. به آن کسی که تو به او برتری داری، فراوان بنگر و توجه کن، زیرا این التفات و توجه از انواع درهای سپاسگزاری است. و در روز جمعه مسافرت مکن تا در نماز جمعه شرکت کنی، مگر مسافرتی که در راه خدا یا درباره موضوعی است که عذر تو در سفر برای آن پذیرفتنی است. و در همه امور خدا را اطاعت کن، زیرا اطاعت خداوند بر همه چیز برتری دارد و و نفس (حیوانیت) را در عبادت و برای عبادت بفریب و با آن مدار کن و منکوبش مکن و اقدام به عبادت را با عفو و نشاطش همراه بساز، مگر در واجباتی که مقرر شده است، زیرا چاره ای نداری جز این که آنها را ادا کنی و در موقع و محل خود به جای بیاوری. و بپرهیز از آن که مرگ بر سرت تاختن آورد و تو در طلب دنیا از پروردگارت گریخته باشی. و بپرهیز از همنشینی مردم فاسق، زیرا همواره شر به شر ملحق می گردد. و تعظیم خداوندی را به جا بیاور و دوستان او را دوست بدار. و از غضب بپرهیز، زیرا غضب لشکری بزرگ از لشکریان شیطان است. والسلام.