خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): این سخن را موقعی فرمودند که مشغول غسل و آماده کردن جنازه حضرت رسول خدا (صلی الله علیه و آله )برای دفن بودند.
پدر و مادرم فدای تو باد ای رسول خدا، با رحلت تو از این دنیا چیزی قطع شد که با مرگ هیچ کس قطع نشده بود، قطع شد پیامبری و پایان یافت خبرهای آسمانی. (مصیبت فراق تو چنان بزرگ است) که تسلیت برای تو اختصاص یافت تا آنجا که دیگر مصیب دیدگان درباره مصیبتهای خود تسلی یافتند. و ناگواری فراق تو فراگیر همه مردم گشت تا آنجا که همه آنان در برابر آن مساوی گشتند. و اگر امر به صبر و نهی از بی تابی نفرموده بودی، آب چشمان را در گریه بر تو تمام می کردیم. و درد جدایی تو بی دوا می گشت و اندوه همپیمان همیشگی ما بود (و با این حال ای نجات بخش انسان ها) این ها درباره سختی تحمل فراق تو اندک بودند. ولی مرگ، آن سرنوشت نیست که کسی توانایی تغییر آن را داشته باشد و بتواند آن را دفع نماید. پدر و مادرم فدای تو باد ای رسول خدا، ما را در نزد پروردگارت به یاد آر و ما را در خاطر داشته باش.