خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): مطالبی دیگر قطعی است که تقوای الهی کلید رستگاری است، و ذخیره برای قیامت، و آزادی از هر عادت ثابت، و نجات از هرگونه هلاکت. به وسیله تقوا است که هر جوینده به مقصود خود رسد و هر گریزان نجات پیدا کند و با این صفت شریف است که برای هر آرمان توفیق وصول حاصل آید. فضیلت عمل پس عمل کنید، زیرا عمل به پیشگاه خداوندی صعوی می کند و توبه سودمند است و دعا شنیده می شود در موقعی که حال آرام است و قلم ها در جریان. پیشدستی کنید به اعمال در گذرگاه عمری که رو به کاهش است یا بیماری ای که گرفتار کند، یا مرگی که ربانیده باشد. زیرا مرگ ویران کننده لذا شما است و تیره کننده شهوات و دورکننده مقاصد شما. مرگ، دیدارکننده ای است ناخوشایند. متصلی به انسان است که مغلوب نمی گردد و کشنده ای (کینه ورزی) است که نتوان جستجویش کرد. طنابهایش را به شما پیچانده است و غائله های مشقت بارش شما را دربرگرفته است و پیکان هایش را به طرف شما راست کرده و قهر و غضبش بر شما بزرگ است و عدواتش را پیاپی بر شما وار می سازد، و خطایش درباره شما اندک است. نزدیک است تیرگی های سایه هایش شما را احاطه کند و سختی های آسیبها و بیهوشی های جان کندن و درد احتضار و پرده های تاریک مرگ، شما را دربرگیرد و طعم ناخوشانید آن ذائقه شما را سخت بیازارد. گویی مرگ ناگهان بر سر شما تاختن آورده، گوینده شما را ساکت کرده و جمعتان را پراکنده و آثارتان را محو ساخته و آبادیهای شما را ویران نموده و از کار انداخته و وارثان شما را برانگیخته تا ارث شما را که برجای مانده تقسیم کنند. آن کوچ کننده در میان آشنایی خاص که برای او سودی ندارد و خویشاوند اندوهگین که نمی تواند از مشقتی برای رهگذر پل زندگی و مرگ جلوگیری کند و شماتت کننده ای که برای آن مسافر دیار خاموشان ناله ای نمی کند. امتیاز کوشش ملتزم شوید به کوشش و تلاش و آمادگی و مهیا شدن و توشه گیری در منزل توشه و ذخیره سازی. نفریبد شما را زندگی دنیوی چنانکه پیش از شما امتهای گذشته و مردم قرون از بین رفته را فریب داد. آنان که شیر دنیا را دوشیدند و تلخی فریبکاری آن را چشیدند. مواد مفیدش را نابود و تازه هایش را کهنه کردند. پس از آنان، خانه هایشان مبدل به گورها گشت و اموالشان میراث. کسی را که به آنان وارد شد نشناختند و به کسی که برای آنان گریست توجهی ندارند و به کسی که آنان را صدا کند پاسخ نمی دهند. برحذر باشید از دنیا، زیرا این دنیا سخت مکرپرداز است و مغرورکننده و فریبا، روزی دهنده است روزی ممتنع (یا چیزی می دهد و از چیزی دیگر جلوگیری می کند) می پوشاند و می کند. آسایشش دوامی ندارد و مشقتش پایان نپذیرد و بلایش متوقف نگردد. و از جمله این خطبه است در توصیف پارسایان: مردمی از اهل دنیا بودند که (به جهت استغناء روحی) گویی از اهل دنیا نبودند و بکله اصلا از دنیا نبودند. عمل کردند در آن، به آنچه که بینا بودند و پیشدستی کردند برای تامین خود از آنچه که می ترسیدند. بدن های آنان در عرصه دنیا در کوشش و حرکت بود، ولی در حقیقت در میان مردم آخرت زندگی می کردند. آنان اهل دنیا را می بینند که مرگ بدن ها (و مهار شهوات و هوا و هوس) را بزرگ می شمارند، در حالی که اهل آخرت مرگ دل های مردم زنده را بزرگ می شمارند.