خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): در آن هنگام که در روز جنگ جمل از کنار جنازه (طلحه بن عبدالله) و (عبدالرحمن بن عتاب بن اسید) می گذشت که در آن روز کشته شده بودند.
ابومحمد در این مکان غریب افتاده است. آگاه باشید، سوگند به خدا، من نمی خواستم قریش در زیر درخشش ستارگان کشته شده بیفتند و من قصاص کشته شدگان در بصره و پیرامون آن را از فرزندان عبدمناف (از طرف مادر) بگیرم و بزرگان قبیله بنی جمح از دست من بگریزند. آنان برای امری (حکومت) گردن کشیدند که شایسته اش نبودند و گردن هایشان نرسیده به آن امر شکسته شد.