خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
این خطبه شامل است بر تهذیب فقرا به وسیله زهد و تادیب اغنیا به وسیله مهر و شفقت
تهذیب فقراء
پس از حمد و ثنای خداوندی، همه امور تکوینی برای هر کسی مطابق قسمت الهی، زیاد یا کم نازل می شود، مانند فرود آمدن باران از آسمان بر روی زمین. اگر کسی از شما افزایشی در دودمان و مال و نفس برادر مسلمان خود دید، آن امتیازها وسیله فتنه و تشویش او نباشد. زیرا انسان مسلمان مادامی که به پستی آشکار تن در ندهد، که اگر سخن از آن پستی به میان آید، ذلت و خواری احساس کند، و مردم رذل به وسیله آن اغواء و گمراه شوند مانند آن قمارباز برنده ایست که در انتظار اولین برد از ابزار قمار خویش است، که سود برای او می آورد و ضرر را از او مرتفع می سازد. همچنین انسان مسلمان که بری از خیانت است، به انتظار یکی از دو نتیجه نیکو از عنایت خداوندی نشسته است. یا دعوت الهی او را به پیشگاه ربوبیش بخواند و آنچه خدا برای او آماده کرده است، بهتر از همه چیز است، و یا رزق خداوندی، که روزگار برمی گردد و رفاه و آسایش مالی و خانواده ای نصیبش می سازد و با این حال دین و شئون شخصیتی اش هم محفوظ مانده است. مال و فرزندان کشتگاه دنیا است. و عمل صالح محصولی از کشتگاه دنیا برای آخرت است. گاهی خداوند متعال هر دو را نصیب گروه هایی می نماید. از سلطه و حکمت خداوندی آنچنان برحذر باشید که خود او دستور داده است. و بیمی آمیخته با امید از او داشته باشید که پوزش نابجا نباشد. عمل را (خالصانه) بی ریا و بی شهرت پرستی به جای آورید، زیرا کسی که برای غیر خدا عمل کند، او را به همان کسی که از عمل خویش منظور داشته است، واگذار می کند. از خداوند مقامات عالی شهدا، و حیات با سعادتمندان و همراهی با پیامبران را مسئلت می نمائیم. تادیب اغنیاء
ای مردم، هیچ کسی از ارتباط با دودمان خود و از دفاع آنان با دست و زبانشان بی نیاز نیست، اگر چه مالدار بوده باشد. دودمان آدمی بزرگترین حمایت کنندگان در دنبال او هستند. هیچ کسی چون دودمان آدمی پریشانی های او را مبدل به آسایش نمی کند. دودمان آدمی مهربانترین مردم در هنگام فرود آمدن حوادث سخت و ناگواراست. موقعی که خداوند برای یک انسان زبان راستین در میان مردم منعکس می کند، برای او بهتر از مالی است که دیگران از او ارث خواهند برد. آگاه باشید، هیچ یک از شما نباید از خویشاوندان خود که در فقر و پریشانی به سر می برند، منصرف شود از این که فقر و پریشانی او را با چیزی مرتفع بسازد که اگر آن را نگهداری کند، نخواهد افزود و اگر انفاقش کند، نخواهد کاست. کسی که دست کرامت خود را از دودمانش برمی دارد، یک دست او از آنان برداشته می شود و در مقابل دستهای فراوانی از او برداشته خواهد گشت. هر که خوی نرم دارد، از محبت دائمی دودمانش برخوردار خواهد بود.