اشغال مسلحانه سفارت ایران در لندن (1359ش)
پنج روز پس از شکست حمله نظامی آمریکا در طبس که با هدف آزادسازی گروگانهای این کشور طراحی شده بود، شش مرد مسلح، سفارت ایران در لندن را اشغال کردند و تمام 20 کارمند ایرانی شاغل در سفارت را به گروگان گرفتند.
این شش نفر گروه خود را «سازمان جبهه دموکراتیک انقلابی برای آزادی عربستان(خوزستان)» نامیده بودند و خواهان آزادی زندانیانی شدند که از مدتی پیش در استانخوزستان با هدف تجزیهطلبی، حوادث و انفجارهائی را پدید آورده بودند.
اما یکی از مهمترین خواستههای آنها که اهداف پشت پرده آنان را آشکار میساخت، «آزادی گروگانهای آمریکایی» بود.
آنها همچنین درخواست کردند یک هواپیمای اختصاصی در اختیارشان قرار گیرد تا همراه گروگانهای خود از انگلیس خارج شوند.
دولت ایران با درخواستهای آنها موافقت نکرد و از انگلیس خواست به تعهدات دیپلماتیک خود برای حفاظت از سفارت ایران در این کشور پایبند باشد و با مهاجمان برخورد کند.
تروریستها پس از ناامیدی از دستیابی به خواستههایشان، سفارت ایران در لندن را منفجر کردند و 2 نفر به نامهای عباس لواسانی و علی صمدزاده را به شهادت رساندند.
این دو شهید دانشجویان مومن و انقلابی مقیم انگلیس بودند که در راستای حمایت از انقلاب اسلامی به صورت داوطلبانه با سفارت کشورمان در لندن همکاری میکردند.
این اشغال و گروگانگیری، بازتاب وسیعی در جهان پیدا کرد.
گفته میشد این توطئه در حقیقت به دنبال تبانی پنهانی آمریکا و انگلیس علیه انقلاب اسلامی ایران، صورت گرفت.
انگلیس، در نهایت ناچار شد بر اساس مسئولیتهای دیپلماتیک با تروریستها برخورد کند.
با این وجود برای پنهان ماندن نقش خود در این واقعه پلیس مأموریت داشت تمامی مهاجمان را به قتل برساند.
با کشتن چهار تن از مهاجمان، پلیس ناچار شد یکی از مهاجمان را به دلیل آنکه وی در معرض دید خبرنگاران و عکاسان قرار گرفته بود، زنده نگه دارد.
با این حال دستگاه قضائی انگلیس این مهاجم را در اختیار ایران قرار نداد.
در سالهای اخیر، زمزمههائی مبنی بر آزادی این فرد شنیده شد.
خانواده دو شهید ایرانی، از طریق رایزنی با وزارت امور خارجه کشورمان سعی دارند این فرد مهاجم را برای روشن شدن ابعاد بیشتر این واقعه به کشور بازگردانند.
سه سال پیش فیلمی با نام «سفارت» به کارگردانی محمددرمنش و با هدف معرفی این واقعه ساخته شد.
این فیلم تاکنون به دلیل برخی ملاحظات دیپلماتیک، به نمایش عمومی در نیامده است.