روز بیست و پنجم(روز دحو الارض)
روز بيست و پنجم روز دحو الارض است و يكي از آن چهار روز است كه در تمام سال بفضيلت روزه ممتاز است و در روايتي روزه اش مثل روزه هفتاد سال است و در روايت ديگر كفاره هفتاد سال است و هر كه اين روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت بسر آورد از براي او عبادت صد سال نوشته شود و از براي روزه دار اين روز هر چه در ميان آسمان و زمين است استغفار كند و اين روزي است كه رحمت خدا در آن منتشر گرديده و از براي عبادت و اجتماع به ذكر خدا در اين روز اجر بسياري است و از براي اين روز به غير از روزه و عبادت و ذكر خدا و غسل دو عمل وارد است اول نمازي كه در كتب شيعه قميين روايت شده و آن دو ركعت است در وقت چاشت در هر ركعت بعد از حمد پنج مرتبه سوره و الشمس بخواند و بعد از سلام نماز بخواند
لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَليِّ الْعَظيمِ
جنبش و نیروئی نیست جز به خدای والای بزرگ
پس دعا كند و بخواند:
يا مُقيلَ العَثَراتِ اَقِلْني عَثْرَتي ، يا مُجيبَ
ای نادیده گیر لغزشها
نادیده گیر لغزشم را ای اجابت کننده
الدَّعَواتِ اَجِبْ دَعْوَتي ، يا سامِعَ الْأَصْواتِ اِسْمَعْ صَوْتي ،
دعاها اجابت کن دعایم را ای شنوای صداها بشنو صدایم را
وَارْحَمْني وَتَجاوَزْ عَنْ سَيِّئاتي وَما عِنْدي ، يا ذَاالْجَلالِ وَالْأكْرامِ.
و به من رحم کن و از گناهانم و آنچه بدی دارم درگذر ای صاحب جلالت و بزرگواری
دوم خواندن اين دعا است كه شيخ در مصباح فرموده مستحبّ است خواندن آن:
اَللّهُمَ داحِيَ الْكَعْبَةِ، وَفالِقَ الْحَبَّةِ وَصارِفَ اللَّزْبَةِ، وَكاشِفَ كُلِّ كُرْبَةٍ،
خدایا ای گسترنده خانه کعبه و شکافنده دانه و برطرف کننده سختی و گشاینده هر غم و گرفتاری
اَسْئَلُكَ في هذَا الْيَوْمِ مِنْ اَيَّامِكَ الَّتي اَعْظَمْتَ حَقَّها، وَاَقْدَمْتَ سَبْقَها،
از تو خواهم در این روز از روزهایت که بزرگ گرداندی حقش را و در سبقت پیشش انداختی
وَجَعَلْتَها عِنْدَ الْمُؤْمِنينَ وَديعَةً، وَاِلَيْكَ ذَريعَةً، وَبِرَحْمَتِكَ الْوَسيعَةِ،
و در نزد مؤمنین آن را به ودیعت نهادی و آن را وسیله ای برای آمدن به پیشگاهت و رسیدن برحمت وسیعت قراردادی
اَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ الْمُنْتَجَبِ فِي الْميثاقِ الْقَريبِ يَوْمَ
که درود فرستی بر محمد بنده برگزیده ات در روز میثاق نزدیک که روز
التَّلاقِ، فاتِقِ كُلِّ رَتْقٍ، وَداعٍ اِلي كُلِّ حَقٍ ّ، وَعَلي اَهْلِ بَيْتِهِ الْاَطْهارِ
دیدار و ملاقات است آن بزرگواری که هر در بسته ای را گشود و به هر حقی دعوت فرمود و بر خاندان پاکیزه
الْهُداةِ الْمَنارِ، دَعائِمِ الْجَبَّارِ، وَوُلاةِ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ، وَاَعْطِنا في يَوْمِنا
و راهنمایان روشنی بخش و پایه های دین خدا و زمامداران کار بهشت و دوزخند و عطا کن به ما در این روز
هذا مِنْ عَطآئِكَ الْمَخْزُونِ غَيْرَ مَقْطوُعٍ وَلا مَمْنوُعٍ، تَجْمَعُ لَنا بِهِ
از عطای موجود در خزینه ات که نه پایان دارد و نه جلوگیری شود گردآوری بدان برای ما
التَّوْبَةَ وَحُسْنَ الْأَوْبَةِ، يا خَيْرَ مَدْعُوٍّ وَاَكْرَمَ مَرْجُوٍّ، يا كَفِيُّ يا وَفِيُّ، يا
توبه و بازگشت خوبی را بسوی خودت ای بهترین خوانده شدگان و بزرگوارترین مایه امید ای کفایت کننده ای وفادار ای
مَنْ لُطْفُهُ خَفِيٌّ، اُلْطُفْ لي بِلُطْفِكَ، وَاَسْعِدْني بِعَفْوِكَ، وَاَيِّدْني بِنَصْرِكَ،
که لطفش در نهان و خفا است بلطف خویش بر من لطف فرما و به عفوت سعادتمندم کن و به یاریت کمکم ده
وَلا تُنْسِني كَريمَ ذِكْرِكَ بِوُلاةِ اَمْرِكَ، وَحَفَظَةِ سِرِّكَ، وَاحْفَظْني مِنْ
و از یاد کریمانه ات فراموشم مکن به حق زمامداران کار خود و نگهبانان رازت و نگاهم دار از
شَوايِبِ الدَّهْرِ اِلي يَوْمِ الْحَشْرِ وَالنَّشْرِ، وَاَشْهِدْني اَوْلِيآئَكَ عِنْدَ
آلودگیهای روزگار تا روز حشر و برانگیخته شدن و گواه گیر برایم دوستانت را هنگام
خُرُوجِ نَفْسي ، وَحُلوُلِ رَمْسي ، وَانْقِطاعِ عَمَلي ، وَانْقِضآءِ اَجَلي ،
جان دادنم و سرازیر شدنم در قبر و به پایان رسیدن کردارم و بسر آمدن عمرم
اَللّهُمَّ وَاذْكُرْني عَلي طوُلِ الْبِلي ، اِذا حَلَلْتُ بَيْنَ اَطْباقِ الثَّري ،
خدایا یادم کن در دوران دراز پوسیده شدنم در آن هنگام که میان توده های خاک وارد شوم
وَنَسِيَنِي النَّاسوُنَ مِنَ الْوَري ، وَاَحْلِلْني دارَ الْمُقامَةِ، وَبَوِّئْني مَنْزِلَ
و مردم فراموشکار یکسره فراموشم کرده اند و در خانه ماندنی (بهشت) فرودم آر و در منزل
الْكَرامَةِ، وَاجْعَلْني مِنْ مُرافِقي اَوْلِيآئِكَ، وَاَهْلِ اجْتِبآئِكَ وَاصْطِفآئِكَ،
کرامت جایم ده و از رفقای دوستانت و برگزیدگان و مخصوصانت قرارم ده
وَبارِكْ لي في لِقآئِكَ، وَارْزُقْني حُسْنَ الْعَمَلِ قَبْلَ حُلوُلِ الْأَجَلِ،
و دیدارت را بر من مبارک گردان و حسن عمل روزیم کن پیش از آنکه عمرم بسر رسد
بَريئاً مِنَ الزَّلَلِ وَسوُءِ الْخَطَلِ، اَللّهُمَّ وَاَوْرِدْني حَوْضَ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ
در حالی که پاک از لغزش و بد کرداری باشم خدایا مرا به حوض پیامبرت محمد
صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ، وَاسْقِني مِنْهُ مَشْرَباً رَوِيّاً سآئِغاً هَنيئاً، لا اَظْمَأُ
صلی اللّه علیه و آله (یعنی حوض کوثر) واردم کن و بنوشان مرا از آن حوض نوشاندنی سیراب کننده و روان و گوارا که دیگر
بَعْدَهُ وَلا اُحَلَّأُ وِرْدَهُ، وَلا عَنْهُ اُذادُ، وَاجْعَلْهُ لي خَيْرَ زادٍ، وَاَوْفي ميعادٍ
تشنه نشوم و از ورود بدان جلوگیریم نکنند و بازم ندارند و آن را برایم بهترین توشه راه و کاملترین وعده گاه
يَوْمَ يَقوُمُ الْأَشْهادُ، اَللّهُمَّ وَالْعَنْ جَبابِرَةَ الْأَوَّلينَ وَالْآخِرينَ،
در روز به پا خواستن گواهان قرار ده خدایا دور ساز از رحمتت سرکشان اولین و آخرین را
وَبِحُقوُقِ اَوْلِيآئِكَ الْمُسْتَاْثِرينَ، اَللّهُمَّ وَاقْصِمْ دَعآئِمَهُمْ، وَاَهْلِكْ
و آنانکه به حقوق دوستان برگزیده ات تجاوز و تعدّی کردند خدایا پایه های حکومتشان را در هم شکن
اَشْياعَهُمْ وَعامِلَهُمْ، وَعَجِّلْ مَهالِكَهُمْ، وَاسْلُبْهُمْ مَمالِكَهُمْ، وَضَيِّقْ
و پیروان و عمالشان را نابود گردان و به هلاکتشان تعجیل کن و مملکتهاشان را از ایشان بگیر و راهها
عَلَيْهِمْ مَسالِكَهُمْ، وَالْعَنْ مُساهِمَهُمْ وَمُشارِكَهُمْ، اَللّهُمَّ وَعَجِّلْ فَرَجَ
را بر ایشان تنگ فرما و آنانکه با ایشان سهیم و شریک هستند نیز از رحمتت دور کن خدایا شتاب کن در فرج
اَوْلِيآئِكَ، وَارْدُدْ عَلَيْهِمْ مَظالِمَهُمْ، وَاَظْهِرْ بِالْحَقِّ قآئِمَهُمْ، وَاجْعَلْهُ
دوستانت و حقوق از دست رفته شان را به آنها باز گردان و قائمشان را به حق ظاهر گردان
لِدينِكَ مُنْتَصِراً، وَبِاَمْرِكَ في اَعْدآئِكَ مُؤْتَمِراً، اَللّهُمَّ احْفُفْهُ بِمَلائِكَةِ
و یاری ستاننده دینت و فرمانروای در میان دشمنانت قرارش ده خدایا فرشتگان یاری دهنده را گرداگردش
النَّصْرِ، وَبِما اَلْقَيْتَ اِلَيْهِ مِنَ الْأَمْرِ في لَيْلَةِ الْقَدْرِ مُنْتَقِماً لَكَ حَتّي
قرار ده و بدان دستوری که در شب قدر بر او فرستی وی را انتقام کشَنده برای خودت قرار ده بدان حد
تَرْضي ، وَيَعوُدَ دينُكَ بِهِ وَعَلي يَدَيْهِ جَديداً غَضّاً، وَيَمْحَضَ الْحَقَ
که تو خوشنود گردی و دین تو به وسیله او و بدست او بصورت نو و تازه ای درآید و حق کاملاً
مَحْضاً، وَيَرْفِضَ الْباطِلَ رَفْضاً، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَيْهِ وَعَلي جَميعِ آبائِهِ،
خالص گردد و باطل یکسره از بین برود خدایا درود فرست بر او و بر همه پدرانش
وَاجْعَلْنا مِنْ صَحْبِهِ وَاُسْرَتِهِ، وَابْعَثْنا في كَرَّتِهِ، حَتّي نَكوُنَ في زَمانِهِ
و قرار ده ما را از اصحاب و نزدیکانش و در زمان رجعت او ما را برانگیز تا ما در زمان او
مِنْ اَعْوانِهِ، اَللّهُمَّ اَدْرِكْ بِنا قِيامَهُ، وَاَشْهِدْنا اَيَّامَهُ، وَصَلِّ عَلَيْهِ،
جزء یارانش باشیم خدایا توفیق درک زمان قیام او را نصیب ما گردان و در روزگار ظهورش ما را حاضر کن و درود فرست بر او
وَارْدُدْ اِلَيْنا سَلامَهُ، وَالسَّلامُ عَلَيْهِ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ.
و سلام او را بسوی ما بازگردان و سلام و تحیت و رحمت خدا و برکاتش بر او باد
و بدان كه مير داماد رحمه الله در رساله اربعه ايام خود در بيان اعمال روز دحو الارض فرموده كه زيارت حضرت امام رضا عليه السلام در اين روز افضل اعمال مستحبه و آكد آداب مسنونه است و همچنين زيارت آن حضرت در روز اول ماه رجب الفرد نيز بغايت مؤكد و محثوث عليه است
روز آخر ماه -شهادت حضرت جواد علیه السلام
سنه دويست و بيست بنا بر مشهور حضرت امام محمد تقي عليه السلام به زهر معتصم در بغداد شهيد شد و اين بعد از دو سال و نيم تقريبا از فوت مأمون گذشته بود چنان كه خود آن جناب مي فرمود الفرج بعد المأمون بثلاثين شهرا(گشايش كار سي ماه پس از مأمون است) و اين كلمه مشعر است بر آنكه آن حضرت از سوء معاشرت مأمون در كمال اذيت و صدمه بوده كه مرگ خود را فرج و گشايش خود تعبير نموده چنان كه پدر بزرگوارش حضرت امام رضا عليه السلام در زمان ولايت عهد خود نيز چنين بوده و در هر جمعه كه از مسجد جامع مراجعت مي فرموده به همان حالي كه عرقدار و غبار آلود بوده دستها را به درگاه الهي بلند مي كرد و مي گفت الهي اگر فرج و گشايش امر من در مرگ من است پس همين ساعت در مرگ من تعجيل فرما و پيوسته در غم و غصه بود تا از دنيا رحلت فرمود و حضرت امام محمد تقي عليه السلام در وقتي كه وفات كرد از سن شريفش بيست و پنج سال و چند ماهي گذشته بود قبر شريفش در بقعه مباركه كاظميه در پشت سر جد بزرگوارش حضرت امام موسي عليه السلام واقع است