روز اول - اعمال روز عید فطر
روز اول روز عيد فطر است و اعمال آن چند چيز است اول آنكه بخواني بعد از نماز صبح و نماز عيد آن تكبيراتي را كه در شبش بعد از نماز فريضه مي خواندي دوم آنكه بخواني بعد از نماز صبح دعايي را كه سيد روايت كرده اللَّهُمَّ إِنِّي تَوَجَّهْتُ إِلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ إِمَامِي الخ و شيخ اين دعا را بعد از نماز عيد ذكر فرموده سوم بيرون كردن زكات فطره است از هر سري صاعي پيش از نماز عيد به تفصيلي كه در كتب فقهيه است و بدان كه زكات فطره واجب مؤكد است و شرط قبولي روزه ماه رمضان و سبب حفظ تا سال ديگر است و حق تعالي آن را مقدم بر نماز ذكر فرموده در اين آيه شريفه قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّي و ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّي چهارم غسل است و بهتر آن است كه اگر ممكن شود از نهر غسل كني و وقت آن بعد از طلوع فجر است تا زمان به جا آوردن نماز عيد چنانچه شيخ فرموده و در جزء روايتي است كه غسل را در زير سقفي بكن و چون خواستي غسل كني بگو :
اَللّهُمَّ ايماناً بِكَ، وَتَصْديقاً
خدایا بخاطر ایمان به تو و تصدیق
بِكِتابِكَ، وَاتِّباعُ سُنَّةِ نَبيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ.
کتاب تو و پیروی از روش پیغمبرت محمد صلی اللَّه علیه و آله
پس بسم الله بگو و غسل كن و چون از غسل فارغ شدي بگو :
اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ كَفَّارَةً لِذُنُوبي ، وَطَهِّرْ
خدایا قرارش ده کفاره گناهانم و دین و مذهبم را
ديني اَللّهُمَّ اَذْهِبْ عَنِّي الدَّنَسَ.
پاک گردان خدایا دور کن از من چرکی را
پنجم پوشيدن جامه نيكو و بكار بردن بوي خوش و رفتن به صحرا در غير مكه براي نماز كردن در زير آسمان ششم پيش از نماز عيد در اول روز افطار كني و بهتر آن است كه به خرما يا به شيريني باشد و شيخ مفيد فرموده مستحب است تناول كردن مقدار كمي از تربت سيد الشهداء عليه السلام كه شفا است از براي هر دردي هفتم آنكه چون مهيا شدي از براي رفتن به نماز عيد بيرون نروي مگر بعد از طلوع آفتاب و آنكه بخواني دعايي را كه سيد در اقبال نقل كرده از جمله از ابو حمزه ثمالي روايت كرده از حضرت امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود: بخوان در عيد فطر و قربان و جمعه وقتي كه مهيا شدي به جهت بيرون رفتن به نماز اين دعا را :
اَللّهُمَّ مَنْ تَهَيَّأَ في هذَا الْيَوْمِ اَوْ تَعَبَّأَ، اَوْ اَعَدَّ
خدایا هر که آماده شده در این روز یا مهیا
وَاسْتَعَدَّ لِوِفادَةٍ اِلي مَخْلُوقٍ، رَجآءَ رِفْدِهِ وَنَوافِلِهِ وَفَواضِلِهِ
و مستعد و مجهز گشته برای ورود به یکی از مخلوقاتت به امید جایزه و صله و بهره ها
وَعَطاياهُ، فَاِنَّ اِلَيْكَ يا سَيِّدي تَهْيِئَتي وَتَعْبِئَتي ، وَاِعْدادي
و عطاهای او ولی ای آقای من تنها بسوی تو است آمادگی و تهیه
وَاسْتِعْدادي رَجآءَ رِفْدِكَ وَجَوائِزِكَ، وَنَوافِلِكَ وَفَواضِلِكَ، وَفَضآئِلِكَ
و استعداد و تجهیز من به امید جایزه و صله ها و بهره ها و بخششها و فضلها
وَعَطاياكَ، وَقَدْ غَدَوْتُ اِلي عيدٍ مِنْ اَعْيادِ اُمَّةِ نَبيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُ
و عطاهای تو و بامداد کردم در عیدی از عیدهای امت پیامبرت محمد که درودهای تو
اللَّهِ عَلَيْهِ وَعَلي الِهِ، وَلَمْ اَفِدْ اِلَيْكَ الْيَوْمَ بِعَمَلٍ صالِحٍ اَثِقُ بِهِ قَدَّمْتُهُ،
بر او و برآلش باد و البته ورود من بسوی تو نه به امید کردار شایسته ای است که بدان اطمینان داشته و پیشکش آورده
وَلا تَوَجَّهْتُ بِمَخْلُوقٍ اَمَّلْتُهُ، وَلكِنْ اَتَيْتُكَ خاضِعاً مُقِرّاً بِذُنُوبي ، وَاِسآئَتي
باشم و نه اینست که به مخلوقی رو کرده و آرزومندش باشم بلکه با حال خضوع به درگاه تو آمده و معترف به گناه و بدی خود
اِلي نَفْسي ، فَيا عَظيمُ يا عَظيمُ يا عَظيمُ، اِغْفِرْ لِيَ الْعَظيمَ مِنْ ذُنُوبي ، فَاِنَّهُ
بر نفس خویشتنم پس ای خدای بزرگ . . . بیامرز بزرگ گناهانم را زیرا نیامرزد گناهان بزرگ
لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ الْعِظامَ اِلاَّ اَنْتَ، يا لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
را جز تو ای که معبودی جز تو نیست ای مهربانترین مهربان